Διερεύνηση της σταθερότητας 11 αντιπροσώπων των Τριαζινών και των υποκατεστημένων ουριών σε φυσικό νερό κάτω από διαφορετικές συνθήκες συντήρησης

Abstract

Στην παρούσα εργασία διερευνήθηκε η σταθερότητα 11 αντιπροσώπων της ομάδας των τριαζινών και των υποκατάστατων ουριών σε δείγματα νερού από τον ποταμό Στρυμόνα, για διάφορους τρόπους διατήρησης των δειγμάτων. Για την διεξαγωγή του πειράματος χρησιμοποιήθηκε ο παραγοντικός σχεδιασμός με δύο παράγοντες. Ο πρώτος παράγοντας ήταν ο τρόπος διατήρησης των ζιζανιοκτόνων, με τρείς τρόπους: - νερό, pH=3,4 oC - φύσιγγες C18, -18 oC - φύσιγγες SDVB, -18 oC Ο δεύτερος παράγοντας ήταν ο χρόνος αποθήκευσης σε τέσσερις περιόδους: 0, 16, 29 και 47 ημέρες. Η απομόνωση των ζιζανιοκτόνων έγινε με εκχύλιση στερεής φάσης με τη χρήση δύο τύπων φυσιγγίων αντίστροφης φάσης: προσδεδεμένου δεκαοκτυλίου σε πυριτικά σωματίδια και μη ιονικής ρητίνης πολυμερούς στυρενίου-διβινυλ-βενζολίου. Για την ανάλυση των ζιζανιοκτόνων χρησιμοποιήθηκε η τεχνική της υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης. Στο τέλος κάθε περιόδου υπολογίστηκε η ανάκτηση του κάθε ζιζανιοκτόνου σε κάθε μέσο αποθήκευσης. Όπως προέκυψε από τις αναλύσεις, η αποθήκευση στο νερό είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της cyanazine την 16 και 29 ημέρα, ενώ την 47 επανανιχνεύτηκε σε πολύ χαμηλή συγκέντρωση (μέση ανάκτηση 8,3 %). Για την desisopropyl-atrazine παρατηρήθηκε αύξηση της ανάκτησής της με την πάροδο του χρόνου. Για τις υπόλοιπες ουσίες η ανάκτηση ήταν σταθερή ή ελαφρώς μειωμένη κατά τη χρονική περίοδο που διήρκησε το πείραμα. Οι δύο τύποι φυσιγγίων αποδείχθηκαν αποτελεσματικότεροι από την αποθήκευση σε νερό, με καλή επαναληψιμότητα και υψηλές ανακτήσεις.