Βιοκοινοτικά χαρακτηριστικά των παράκτιων βιοτόπων

Abstract

Οι ακτές τις Ελλάδας με τη μεγάλη έκταση που καταλαμβάνουν (15.020,9χλμ.,Πάπυρος-Λαρούς,1964) καθώς και τη χαρακτηριστική πολυμορφία τους, χαρακτηρίζουν έντονα τη χώρα. Τα βιώματα των κατοίκων αυτού του χώρου, ο πολιτισμός τους, οι κόσμοι της φαντασίας τους, καθώς και πολλά στοιχεία της συμπεριφοράς τους έχουν σαφέστατες αναφορές στη μορφή των ακτών. Η μορφή των ακτών επηρεάζει πολλά από τα φαινόμενα της τοπικής ζωής. Οι ακτές αποτελούν μέρος της ιδιαίτερης φύσης κά8ε παραθαλάσσιας περιοχής και ιδιαίτερα του νησιωτικού χώρου. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι δημιουργούν μια αισθητική εικόνα πραγματικά τόσο όμορφη και ειδυλλιακή που αποτελεί για πολλούς ανθρώπους σημείο αναφοράς στις ονειροπολήσεις τους, αφού παράλληλα έχει συνδεθεί με έννοιες όπως διακοπές, ξεκούραση, αναψυχή. Η ποικιλία των ειδών και των βιοκοινοτήτων που αναπτύσσονται στις ακτές καθώς και οι γενετικές ιδιομορφίες των αλοφυτικών ειδών που τις χαρακτηρίζουν, δίνουν στις ακτές τα βασικά στοιχεία της ξεχωριστής οικολογικής τους αξίας. θα αναφερθούμε ειδικότερα σε δύο τύπους ακτών, τους υγρότοπους και τις παραλίες και τους θίνες για δύο λόγους: 1)Χαρακτηρίζονται από τις ειδικές σχέσεις των οικοσυστημάτων τους με την θάλασσα, και γι' αυτό, τέτοιοι βιότοποι δεν παρουσιάζονται στην ενδοχώρα. 2)Οι τύποι αυτοί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας παρουσιάζουν, ειδικά σήμερα, μεγάλο ενδιαφέρον: α)Με τους όλο και μεγαλύτερους ρυθμούς μείωσης των πουλιών, οι παράκτιοι υγρότοποι είναι, τα τελευταία καταφύγια πολλών ειδών. β)Η αλματώδης τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών επικεντρώνεται στην παραλιακή ζώνη και κατά ένα μεγάλο ποσοστό σε αμμώδης παραλίες. Από την άλλη μεριά η ερημοποίηση είναι ένα φαινόμενο παίρνει, σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Μια περίπτωση ερημοποίησης είναι η επέκταση των αμμουδιών στην ενδοχώρα. Η οικονομική τους σημασία έγκειται στις τουριστικές, κυρίως, χρήσεις τους ή στη γεωργική και κτηνοτροφική τους εκμετάλλευση.