Διαχείριση κρίσεων στις επιχειρηματικές διαδικασίες και δραστηριότητες οργανισμών και επιχειρήσεων

Abstract

Η διατριβή έχει ως στόχο τον εμπλουτισμό της ήδη υπάρχουσας γνώσης, αναφορικά με τις δράσεις των οργανισμών/επιχειρήσεων για τη διαχείριση των κρίσεων, μέσω της δημιουργίας ενός δυναμικού και πολυσύνθετου μοντέλου ολοκληρωμένης αναπαράστασης της πραγματικότητας που ανταποκρίνεται στο αγοραίο περιβάλλον, με πολλαπλές αλληλεπιδράσεις και αλληλοσυσχετίσεις των διαδικασιών που απαρτίζουν το πλαίσιο της διαχείρισης κρίσεων, διαμέσου μιας πλειάδας δομο-λειτουργικών και οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών του οργανισμού/επιχείρησης (με κύρια έμφαση στις οργανωτικές αλλαγές και τους διοικητικούς αναπροσδιορισμούς).Σύμφωνα με τα παραπάνω, τίθεται ένας βασικός προβληματισμός: Η οργανωτικο-διοικητική πλευρά των οργανισμών/επιχειρήσεων και οι στρατηγικά προσδιορισμένες διαχειριστικές επιλογές (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών) είναι όντως δύο δευτερεύουσας σημασίας περιφερειακά στοιχεία της διαδικασίας διαχείρισης κρίσεων ή προσδιορίζουν - αυτοδύναμα ή σε συνδυασμό με άλλες μεταβλητές - σε σημαντικό βαθμό, θετικά ή αρνητικά τις διαδικασίες διαχείρισης κρίσης, οι οποίες συνθέτουν, σε μεγάλο βαθμό, και το πλαίσιο της πορείας ενός οργανισμού/επιχείρησης προς διατήρηση της βιωσιμότητας του/της στην αγορά που δραστηριοποιείται;Η ανάγκη μιας πλήρους και ολοκληρωμένης αποτύπωσης του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων από τους οργανισμούς/επιχειρήσεις, με αναπαράσταση των διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων και των παραγόντων που συνθέτουν τη κάθε μία διαδικασία, πραγματοποιήθηκε μέσα από τον βιβλιογραφικό εντοπισμό τους, καθώς επίσης από τη διενέργεια ποιοτικής έρευνας με τη μορφή συνεντεύξεων, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η λήψη δεδομένων της πραγματικότητας που ανταποκρίνεται στο αγοραίο περιβάλλον και στην εκάστοτε επιχειρησιακή πραγματικότητα.Η ανάλυση των παραγόντων επιβεβαίωσε, για τη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τη σημαντικότητα των επιμέρους μεταβλητών που απαρτίζουν την κάθε μία διαδικασία διαχείρισης κρίσεων. Στη συνέχεια η ανάλυση συστάδων, ανέδειξε τις ιδιαιτερότητες που συστηματοποιούν τη διαφοροποίηση των οργανισμών/επιχειρήσεων στις επιλογές τους, αναφορικά με τη διαχείριση των κρίσεων που αντιμετωπίζουν. Τέλος, η ανάλυση διάκρισης και η λογαριθμική παλινδρόμηση, συνέδεσαν τη διαφοροποίηση των ομάδων οργανισμών/επιχειρήσεων, που σχημάτισε η ανάλυση συστάδων (εξαρτημένη μεταβλητή), με μία πλειάδα δομο-λειτουργικών, οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών και στρατηγικών επιλογών (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών) (ανεξάρτητες μεταβλητές), προσδιορίζοντας τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται οι επιλογές των οργανισμών/επιχειρήσεων κατά τη διαχείριση των κρίσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπες. Το σύνολο των αποτελεσμάτων της ποσοτικής ανάλυσης, αφού πρώτα επιβεβαίωσε τις βασικές διαστάσεις του θεωρητικού μας μοντέλου, μας οδήγησε στη συνέχεια στη δόμηση ενός προσδιορισμένου και δυναμικού μοντέλου αναπαράστασης του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων, με κύριο χαρακτηριστικό του τη δυναμική αλληλεπίδραση - αλληλεξάρτηση των διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων και των δομο-λειτουργικών, των οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών και των στρατηγικών επιλογών του οργανισμού/επιχείρησης (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών). Γίνεται, τέλος, αντιληπτό ότι, η διαχείριση των κρίσεων προσδιορίζει και την μετέπειτα, επιχειρησιακή και αγοραία, πορεία του οργανισμού/επιχείρησης.