Σχεδιασμός μοντέλου μεταδεδομένων για την τεκμηρίωση της συγκριτικής έρευνας

Abstract

Στόχος της διατριβής είναι ο σχεδιασμός ενός μοντέλου μεταδεδομένων για την τεκμηρίωση των μικροδεδομένων της συγκριτικής έρευνας που παράγεται βάσει ενός προκαθορισμένου σχεδίου (ποσοτική έρευνα). Οι συγκριτικές έρευνες, λόγω της επανάληψής τους στον χρόνο (διαχρονικές) ή στο χώρο (διαπολιτισμικές), ενέχουν τις περισσότερες φορές θέματα ισοδυναμίας εννοιών και τρόπων μέτρησης αυτών. Για να επιτευχθεί αυτή η ισοδυναμία απαιτείται η εφαρμογή στρατηγικών ομοιογενοποίησης μεταξύ των χρονικών στιγμών ή μεταξύ των πολιτισμών που συμμετέχουν σε μία διαπολιτισμική έρευνα. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της διαπολιτισμικής έρευνας, οι στρατηγικές ομοιογενοποίησης που εφαρμόζονται αποτελούν αρκετά σύνθετες διαδικασίες, όπου η επιτυχία ή η αποτυχία αυτών αντικατοπτρίζεται πλήρως στο τελικό προϊόν της έρευνας. Οι στρατηγικές ομοιογενοποίησης που εφαρμόζονται σε μία διαπολιτισμική έρευνα είναι: η εκ των προτέρων ομοιογενοποίηση κατά την είσοδο, η εκ των προτέρων ομοιογενοποίηση κατά την έξοδο και η εκ των υστέρων ομοιογενοποίηση. Το μοντέλο μεταδεδομένων που προέκυψε από την διδακτορική διατριβή τεκμηριώνει επαρκώς όλες τις στρατηγικές ομοιογενοποίησης αλλά ταυτόχρονα και τρία βασικά σχήματα τα οποία απαιτούνται για την τεκμηρίωση οποιασδήποτε έρευνας που παράγεται βάσει ενός προκαθορισμένου σχεδίου: το σχήμα δεδομένων, το επικοινωνιακό σχήμα και το σχήμα αποθήκευσης. Το σχήμα δεδομένων ενέχει την τεκμηρίωση των εννοιολογικών οντοτήτων της έρευνας καθώς και των οντοτήτων σχετικών με τη μέτρηση, το σχήμα επικοινωνίας οργανώνει την επικοινωνία ανάμεσα στους επιστήμονες και τους ερωτώμενους και, το σχήμα αποθήκευσης τεκμηριώνει τα τελικά δεδομένα, ώστε κατόπιν να είναι διαθέσιμα για περαιτέρω επεξεργασία. Η τεκμηρίωση των τριών σχημάτων καθώς και των στρατηγικών ομοιογενοποίησης σε ένα κοινό μοντέλο προάγει τη συγκριτική έρευνα και δύναται να πληροφορεί τον δευτερογενή χρήστη για όλες τις διαδικασίες που προηγήθηκαν μέχρι να προκύψει το τελικό προϊόν της έρευνας, έτσι ώστε να μπορεί από μόνος του να αντιληφθεί αν τα δεδομένα παρουσιάζουν όντως μία συγκριτική διάσταση.