Η ενεργειακή πορεία της Ελλάδας στη νέα διεθνή σκηνή

Abstract

Στο παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη ο οποίος σχεδιάζεται σήμερα, η Ελλάδα προσπαθεί να βρει το ρόλο επιδιώκοντας να είναι από τους κύριους ενεργειακούς παίκτες στην ευρύτερη περιοχή μέσα από την ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική αλλά και τις διμερείς σχέσεις που παράλληλα αναπτύσσει. Ιδιαίτερα σε σχέση με την γείτονα Τουρκία, αποτελεί βασική υπόθεση ότι η ενέργεια μπορεί να αποτελέσει κίνητρο συνεργασίας των αναπτυξιακών δυνάμεων των δύο χωρών και κατά συνέπεια, βαγόνι το οποίο θα βοηθήσει στη διευθέτηση χρόνιων διαφορών μεταξύ των οποίων και το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Η δυνατότητα εφεδρικής ηλεκτρικής διασύνδεσης του νησιού της Ρόδου με τα Μούγλα-Τουρκίας μπορεί να συμπληρώσει το κενό ανάγκης, της όλο και αναπτυσσομένης πορείας της περιοχής. Γνωρίζοντας ότι η έλλειψη ενέργειας μπορεί να σημαίνει οικονομική στασιμότητα, ανάσχεση της ανάπτυξης αλλά και χαμηλότερο δείκτη κοινωνικής ευημερίας διερευνήθηκε σε θεωρητικό και εμπειρικό επίπεδο, η δυνατότητα κατασκευής και απρόσκοπτης λειτουργίας ενός έργου το οποίο σήμερα φαντάζει από πολλές πλευρές δύσκολο, αλλά μπορεί σε λίγα χρόνια να είναι επιτεύξιμο. Η σύγχρονη άποψη ότι η ενέργεια είναι ένας διπλωματικός μοχλός, ο οποίος άλλοτε λειτουργεί με θετικό πρόσημο και άλλοτε αποτελεί πολιτικό όπλο, μας χορηγεί το εφόδιο να χειριστούμε την ενεργεία ως μέσο συνεργασίας και όχι αντιπαλότητας μεταξύ των δύο περιοχών στοχεύοντας σε αμοιβαία οφέλη. Η προσπάθεια διερεύνησης εγχειρημάτων επίλυσης διαφορών μεταξύ χωρών μέσα από τις διεθνείς σχέσεις αποτελεί από μόνη της έκφραση ελπίδας, σε ένα κλίμα αλληλεξάρτησης αλλά και ρευστότητας συνύπαρξης αλλά και ανταγωνισμού, πάντα όμως στο πλαίσιο των κανόνων δικαίου. Το μέλλον είναι υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας.