Στοχαστική μοντελοποίηση για την εκτίμηση κινδύνων και τη μελέτη αξιοπιστίας ναυτιλιακών συστημάτων

Abstract

Αν και η συμμετοχή της ναυτιλιακής βιομηχανίας στη θαλάσσια ρύπανση είναι πολύ μικρή σε σχέση με αυτή που προέρχεται από την ξηρά, τα ναυτιλιακά ατυχήματα των τελευταίων χρόνων θεωρούνται συγκλονιστικά. Δεν έχουν ξεχαστεί ακόμη τα ναυάγια του Prestige ή του Errica. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν τη διεθνή κοινότητα στην πεποίθηση ότι θα πρέπει να ληφθούν μέτρα βελτίωσης της ναυτιλιακής ασφάλειας. Μία από τις μεθόδους που υιοθετήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση είναι γνωστή ως “Formal Safety Assessment”. Η διαδικασία αυτή ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνδυασμό τεχνικών ή μεθόδων που αφορούν σε πρώτη φάση την ιεράρχηση των κινδύνων και την ποσοτικοποίηση της επικινδυνότητας, ενώ σε επόμενη φάση μελετάται το κόστος υλοποίησης κάποιων μέτρων για την αποτροπή ανεπιθύμητων συνεπειών. Η μεθοδολογία καταλήγει με τη σύγκριση κόστους – οφέλους η οποία θα δώσει το έναυσμα για τη λήψη ή όχι των σχετικών αποφάσεων εφαρμογής των μέτρων περιορισμού επικινδυνότητας. Η βιβλιογραφική μελέτη ανέδειξε περιορισμούς των υπαρχουσών τεχνικών μοντελοποίησης όπως είναι τα δέντρα σφαλμάτων και ενδεχομένων. Η παρούσα διατριβή προτείνει η Μαρκοβιανή μέθοδος μοντελοποίησης να λειτουργήσει συμπληρωματικά για την εκτίμηση επικινδυνότητας και τη μελέτη κόστους – οφέλους. Αυτό φαίνεται από την εφαρμογή των Μαρκοβιανών αλυσίδων στη μοντελοποίηση ναυτιλιακών συστημάτων, όχι μόνο ως προς επιμέρους κρίσιμα συστατικά, αλλά και ως προς το πλοίο γενικότερα. Η διατριβή καταλήγει με τα πλεονεκτήματα της Μαρκοβιανής μεθόδου, για την εφαρμογή της στην εκτίμηση επικινδυνότητας ναυτιλιακών συστημάτων.