Η αλλαγή του παραδοσιακού προτύπου διαχείρισης της γης στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου: επιπτώσεις στα νησιωτικά οικοσυτήματα

Abstract

Η εργασία αυτή επικεντρώνεται στη μελέτη των επιπτώσεων (επί της παραγωγικότητας και ποικιλότητας του χλωριδικού πλούτου) που επέφερε η εγκατάλειψη του παραδοσιακού συστήματος διαχείρισης των καλλοεργούμενων εκτάσεων στα νησιά του Αιγαίου και η παράδοσή τους σε αποκλειστικά κτηνπτροφική χρήση. Εξετάζεται επίσης ο ρόλος της καλλιέργειας των ψυχανθών στην αμειψισπορά και στην παραγωγή πρωτεϊνών για τη διατροφή ανθρώπων και ζώων. Μελετάται δηλαδή το σ'υστημα διαχείρισης του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, που δημιουργήθηκε στη διάρκεια χιλιετιών ανθρώπινης παρουσίας στο Αρχιπέλαγος και επικρατούσε σε μια τόσο ευαίσθητη από πλευράς κλιματικών συνθηκών περιοχή μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, οπότε άρχισε να καταρέει λόγω της μαζικής μετανάστευσης και της αλλαγής του οικονομικού και κοινωνικού πλαισίου που το στήριζαν. Η έρευνα πάνω στην οποία βασίστηκε η μελέτη αυτή είχε στόχο να καλύψει κατά το δυνατόν το μεγαλύτερο μέρος του χώρου του Αιγαίου Πελάγους και γι' αυτό πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις αντιπροσωπευτικές νησιωτικές περιοχές. Τα νησιά που επιλέχθηκαν είναι η Σύμη, η Σαντορίνη, η Χίος και η Λέσβος.