Ανάλυση της ελκυστικότητας του Πανεπιστημίου Αιγαίου με βάση την προέλευση των φοιτητών

Abstract

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου το οποίο επανιδρύθηκε το 1984, στα 27 χρόνια της πορείας του έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη φάση ανάπτυξης του και διαθέτει 17 τμήματα. Είναι το μοναδικό Πανεπιστήμιο που λειτουργεί σε διαφορετικά νησιά δημιουργώντας ένα Πανεπιστήμιο – Δίκτυο. Ο στόχος αυτής της διατριβής είναι να μελετήσει την ελκυστικότητα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, υπολογίζοντας τη χωρική αλληλεπίδραση ανάμεσα στα τμήματα του Πανεπιστημίου και τους νομούς της Ελλάδος. Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν, περιλαμβάνουν δεδομένα που συλλέχθηκαν από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ- Απογραφή 2001), το Γραφείο Διασύνδεσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τον Οργανισμό Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεως της Ελλάδας (ΟΚΧΕ). Το χρονικό διάστημα που καλύπτεται από αυτή τη μελέτη είναι από το 2000 έως το 2011, ένα σύνολο 11 χρόνων. Για τον υπολογισμό της ελκυστικότητας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, επιλέχθηκε το μαθηματικό μοντέλο βαρύτητας με περιορισμούς στον προορισμό (έλξη). Το συγκεκριμένο μοντέλο επιλέχθηκε να καθορίσει τη χωρική αλληλεπίδραση μεταξύ των “παραγωγικών” περιοχών, που θεωρήθηκε ότι είναι οι νομοί και των περιοχών “έλξης” που θεωρήθηκε ότι είναι τα τμήματα του Πανεπιστημίου. Με αυτό τον τρόπο προέκυψε ένας χώρος ροών προς τον προορισμό (Τμήματα του Πανεπιστημίου). Τα αποτελέσματα, παρουσιάζονται σε χάρτες καταλοίπων και πίνακες, απεικονίζοντας το ποσοστό λάθους των εκτιμήσεων των εγγραφών των φοιτητών για το κάθε τμήμα, στη περίοδο που εξετάζεται. Χρησιμοποιήθηκαν τα τεστ των Kolmogorov – Smirnov προκειμένου να εξαχθεί συμπέρασμα για τις διαφορές μεταξύ των ροών που έχουν εκτιμηθεί και των πραγματικών. Ήταν επομένως πιθανό να ταυτοποιηθούν οι περιοχές που παρείχαν περισσότερους φοιτητές από όσους αναμένονταν και αυτές που παρείχαν λιγότερους. Υπό την προϋπόθεση ότι οι παραδοχές του μοντέλου διατηρούνται, θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την ανάπτυξη της μελλοντικής στρατηγικής επάνδρωσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

The University of the Aegean, which was re-established in 1984, during its 27 years course has completed the second phase of its development and operates 17 departments. It is the only University in the country that operates in different islands formulating a University Network. The aim of this thesis is to study the attractiveness of the University of the Aegean by estimating the spatial interaction between the university departments and the prefectures of Greece (origins). Data used, included data collected by the National Statistical Service (NSS) - Census 2001, the Office of Career Services of the University of the Aegean, and the Land Registry and Mapping Agency of Greece. The time period covered by this study was from 2000 to 2011, a total of 11 years. For the estimation of the attractiveness of the University of the Aegean, the gravity model with constraints at the destination (attraction) was selected. This model was chosen to determine the spatial interaction between the "production" areas, which were assumed to be the prefectures and the areas of attraction, which were assumed to be the University' s departments. Thereby resulting in spatial flows towards the destination (University departments) areas. Results are presented by residuals maps and tables, depicting the percentage error of the estimates of the student registrations for each department, for the period of the study. Kolmogorov-Smirnov tests were used in order to conclude on the significance of the difference between the predicted and the actual flows. It was therefore possible to identify areas that provided more students than expected and the ones that provided less. Providing that the assumptions of the model hold, this could be a useful tool for the development of the future recruitment strategy of the University of the Aegean.