Ψυχανάλυση και φύλο: το οιδιπόδειο σύμπλεγμα του κοριτσιού, μια ιστορία μετάβασης στη θηλυκότητα

Abstract

Η Ψυχανάλυση και διάφορες Φεμινιστικές Σχολές σκέψης έχουν μία μακριά ιστορία συνδιαλλαγής. Ενώ από κάποιες Φεμινίστριες θεωρητικούς η Ψυχανάλυση έχει κατακριθεί ως πατριαρχική θεωρία που ενισχύει τον υπάρχοντα έμφυλο διαχωρισμό, από άλλες η Ψυχανάλυση αναδεικνύεται ως εργαλείο που εξηγεί καθώς παρατηρεί τις πατριαρχικές δομές. Η εργασία ασχολείται ακριβώς με την ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο ένας ψυχαναλυτικός φεμινισμός μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο αποκτάται η έμφυλη ταυτότητα. Το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα, όπως πρώτος ο Φρόυντ εξηγεί, θεωρείται καθοριστικής σημασίας, καθώς είναι το σημείο εκείνο που εγγράφεται στον ψυχισμό οι επιταγές του πολιτισμού ως προς το Νόμο, και επέρχεται η έμφυλη διαφοροποίηση που αυτός (πολιτισμός, Νόμος) επιτάσσει. Η εργασία αντλεί βιβλιογραφικά από τη θεωρία του Φρόυντ με σαφή αναφορά στα κείμενά του, αλλά και στις θεωρητικούς του φύλου εκείνες που χρησιμοποίησαν την Ψυχανάλυση ως αναλυτικό εργαλείο, που εξηγεί ένα "σύμπτωμα" του Δυτικού πολιτισμού, παρά το προτείνει, που είναι η Πατριαρχία και οι έμφυλες συνεπαγωγές που την ακολουθούν.