Η θρησκευτική ετερογένεια στο λόγο των εκαπιδευτικών του δημοτικού σχολείου

Abstract

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Σε αυτήν την μεταπτυχιακή εργασία θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό σχολείο διαχειρίζεται τη θρησκευτική ετερογένεια. Η θρησκευτική ετερογένεια στα πλαίσια της σχολική τάξης δεν έχει αποτελέσει ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα του εκπαιδευτικού διαλόγου εξαιτίας της έντονης θρησκευτικής ομοιογένειας στην ελληνική κοινωνία, όσο και της αποσιώπησης των διαφορετικών, από την ορθόδοξη χριστιανική, θρησκευτικών ταυτοτήτων. Τα τελευταία χρόνια είναι η αισθητή η παρουσία μαθητών, που δεν ακολουθούν το ορθόδοξο χρισιανικό δόγμα στις τάξεις του ελληνικού σχολείου ως απόρροια της μαζικής μετανάστευσης, με αποτέλεσμα να ανακύπτουν ζητήματα που με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μαθητών με θρησκευτική ταυτότητα από την ορθόδοξη χριστιανική. με αφορμή τα ζητήματα αυτά αναδείχθηκε η σχέση θρησκείου και σχολείου. Γι αυτό το λόγο, κύριος άξονας της εργασίας μας είναι ο τρόπος με τον οποίο προσλαμβάνονται οι θρησκευτικοί «άλλοι» στο πλαίσιο του ελληνικού σχολείου και κατά συνέπεια τον τρόπο με το οποίο το σχολείο διαχειρίζεται την παρουσία τους. Με άλλα λόγια, αναρωτηθήκαμε σε ποιο βαθμό το σχολείο στην Ελλάδα επιθυμεί να αναγνωρίσει τη θρησκευτική ετερότητα ή συμβάλει στην αποσιώπηση και στην αφομοίωση των θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων. Επιλέξαμε να μελετήσουμε το λόγο των εκπαιδευτικών για ζητήματα θρησκευτικής ετερογένειας στη σχολική τάξη και τη στάση τους απέναντι στους «άλλους», δηλαδή απέναντι στους μαθητές που διαφέρουν θρησκευτικά σε σχέση με το κυρίαρχο δόγμα στην ελληνική επικράτεια.