Αυτοβιογραφίες και η συγκρότηση του ανδρικού εαυτού: οι περιπτώσεις του Πέτρου Ομηρίδη Σκύλίτση και του Ιάκωβου Δραγάτση.

Abstract

Η εργασία αυτή ασχολείται με την ανάλυση δυο ανδρικών αυτοβιογραφιών, αυτής του Πέτρου Ομηρίδη Σκυλίτση και αυτής του Ιάκωβου Δραγάτση. Επικεντρώνω την προσοχή μου στους τρόπους με τους οποίους οι δύο συντάκτες αυθιστορούνται, δηλαδή στο πως αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και συγκροτούν την υποκειμενικότητά τους χρησιμοποιώντας την γραφή ως μία ‘τεχνολογία εαυτού’. Η προσέγγισή μου, αφορά την ανάλυση ενός αποκλειστικά ανδρικού λόγου Πρόκειται για δύο ασύμπτωτες χρονικά προσωπικές ιστορίες, η σύγκριση των οποίων μεταξύ τους επιτρέπει την ανάδειξη δύο διαφορετικών πτυχών της ανδρικής αστικής υποκειμενικότητας και των όρων συγκρότησής της. Η αυθιστόρηση ως πρακτική, δεν αποτελεί μια απλή καταγραφή και παράθεση κάποιας εμπειρίας ενός βιωμένου χρόνου, αλλά μιας εμπειρίας διαμεσολαβημένης από τις παραμέτρους της μνήμης και της γλώσσας, συνιστώντας έτσι μια ερμηνεία τόσο του παρελθόντος όσο και ενός ιδιαίτερου ιστορικού και πολιτισμικού παρόντος. Στην ανάλυση αυτή, προσπαθώ, να αναλύσω τον τρόπο με τον οποίο δύο άνδρες αστοί συγκροτούν την ταυτότητά τους χρησιμοποιώντας την τεχνολογία της γραφής, κάτι που ενώ δείχνει να επικεντρώνεται στην ατομική δράση του γράφοντος υποκειμένου, ουσιαστικά αφορά την αξιολόγηση της δράσης αυτής, μέσα σε ένα ευρύτερο πλέγμα σχέσεων μεταξύ του αφηγητή και άλλων προσώπων που παίζουν έναν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της συλλογιστικής με βάση την οποία ο πρώτος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και την προσωπική του εμπειρία. Προσπαθώ δηλαδή να εξετάσω τις διαφορετικές εκδοχές συγκρότησης του ανδρικού εαυτού σε σχέση με συγκεκριμένα χωροχρονικά, οικονομικοπολιτικά και κοινωνικόπολιτισμικά δεδομένα, που αφορούν τόσο τον χρόνο σύνταξης της αυτοβιογραφίας όσο και τον χρόνο της αφήγησης.