Η εννοιολόγηση της νεανικής εμπειρίας της μετανάστευσης: Η περίπτωση του Ξενώνα Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αθήνας

Abstract

Οι αποτρεπτικές πολιτικές υποδοχής και αναγνώρισης των προσφύγων συνιστούν δυο από τους βασικότερους λόγους που η Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί μια ασφαλή χώρα προορισμού. Η διαπίστωση αυτή έρχεται σε αντίστιξη με την στερεοτυπική εικόνα της Ελλάδας ως μια κατ’ εξοχήν ‘φιλόξενη’ χώρα. Η παρούσα μελέτη εξετάζει το ζήτημα της ‘φιλοξενίας’ 10 νεαρών προσφύγων, οι οποίοι διαβιούν στον Ξενώνα Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αθήνας και συγκεκριμένα το είδος των σχέσεων που κατασκευάζονται μέσα από τη ρητορική αυτή μεταξύ του ‘οικοδεσπότη’ (προσωπικό του Ξενώνα και ευρύτερα την ελληνική κοινωνία ως χώρα υποδοχής ) και των ΄φιλοξενούμενων’ (πρόσφυγες), αλλά και μεταξύ των τελευταίων. Η ανάδειξη της σκοπιάς των προσφύγων φέρει στο φως τη διαφοροποίηση του επίσημου λόγου με τον ανεπίσημο των προσφύγων. Πώς οι δυο πολιτισμικά ‘άλλοι’ συναντώνται στο χώρο και πως νοηματοδοτούν τις μεταξύ τους σχέσεις;

The deterrent policies of the reception and the recognition of refugees constitute two of the main reasons that Greece can not be considered as a safe country of destination. This finding stands in opposition to the stereotypical image of Greece as a ‘hospitable’ country. This study examines the issue of the ‘hospitality’ of 10 young refugees, who are living in the Reception Center of Unaccompanied minors in Athens and especially the kind of the relationships that are constructed though this rhetoric between the ‘host’ (stuff of Reception Center and widely the greek society as a host country) and ‘guest’ (refugees), but also between them. The emergence of refugees’ point of view brings to the light the diversity of the official speech and the refugees unofficial. How the two cultural ‘others’ meet each other in the space and how the conceptualize their relationships?