Η αναπαράσταση της γυναίκας στην τέχνη της Αναγέννησης: κοινωνικό φύλο, ταυτότητες, περιορισμοί

Abstract

Η αναπαράσταση των γυναικών στα διάφορα αναγεννησιακά πορτραίτα και τους πίνακες δεν αποσκοπούσε μόνο στην ανάδειξη της εξωτερικής τους εμφάνισης και της εντυπωσιακής τους ομορφιάς, αλλά ταυτόχρονα αντανακλούσε αντιλήψεις που αφορούσαν την ταυτότητά τους και τον προσδιορισμό αυτών σε σχέση με τους άνδρες. Συγκεκριμένα, την περίοδο της Αναγέννησης η ταυτότητα της γυναίκας προσδιορίζεται καταρχάς απ’ την κατάστασή της ως παντρεμένη ή ανύπαντρη και στη συνέχεια ως μητέρα. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες περιπτώσεις όπου οι γυναίκες καταλαμβάνουν κάποια εξέχουσα κοινωνική θέση, η οποία ορίζεται σε σχέση με τους αρσενικούς συγγενείς τους. Μπορεί για παράδειγμα να είναι κόρες ή σύζυγοι υψηλών κοινωνικών προσώπων. Να είναι δηλαδή δούκισσες, βασίλισσες, πριγκίπισσες κτλ. Υπάρχουν επίσης και περιπτώσεις όπου η δράση των γυναικών επεκτείνεται και εκτός του οικιακού χώρου. Συγκεκριμένα εμφανίζονται να έχουν τις ίδιες καλλιτεχνικές ικανότητες μ’ αυτές των ανδρών, μέσα απ’ τις οποίες εκφράζουν έναν δικό τους τρόπο απεικόνισης του γυναικείου εαυτού.