Όψεις κοινωνικού αποκλεισμού στον αγροτικό χώρο: το παράδειγμα του Σκουτάρου Λέσβου

Abstract

Στο πλαίσιο της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης η ύπαιθρος και η θεώρηση της ανάπτυξης της δεν νοούνται πια με τον ίδιο τρόπο όπως στο παρελθόν. Η ανάπτυξη του αγροτικού χώρου διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από αυτήν του αστικού χώρου, ενώ ο πρώτος δεν θεωρείται πια υπολειμματικός και «καταδικασμένος» να στεγάζει τα απομεινάρια παλαιότερων κοινωνιώνΠαρ’ όλα αυτά καταγράφονται αγροτικές περιοχές οι οποίες θεωρούνται καθυστερημένες, λόγω του ότι σε αυτές διατηρήθηκε ένας μεγάλος αριθμός αγροτών, με σχετικά μικρές εκμεταλλεύσεις, γεγονός που επιβράδυνε σημαντικά την ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής και αποτελεσματικής γεωργίας. Οι αγροτικές περιοχές στην πλειοψηφία τους είναι εγκλωβισμένες σε μια σχέση «άνισης ανταλλαγής» με το βιομηχανικό - αστικό πόλο ανάπτυξηςΟι σοβαρές αδυναμίες, σε ότι αφορά τις υποδομές και την παροχή κοινωνικών αγαθών όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία, η πληροφόρηση ο αθλητισμός, κτλ, αυξάνει ακόμα περισσότερο το βάρος της στέρησης και του αποκλεισμού, καθιστώντας ολόκληρες περιοχές αδύναμες να ακολουθήσουν τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση και το νέο κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι.