H ενσωμάτωση μαθητών με αναπηρίες στο κοινό σχολείο : από τα σχολεία του διαχωρισμού στο «σχολείο για όλους» : οι αντιλήψεις των δασκάλων του Δήμου Μυτιλήνης

Abstract

Την τελευταία εικοσαετία του 20ου αιώνα η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία σταδιακά μετατοπίστηκε από τη φοίτηση σε ξεχωριστά σχολικά πλαίσια στην εκπαιδευτική πρακτική της ενσωμάτωσης. Η πρακτική αυτή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στον τομέα της ειδικής εκπαίδευσης και αποτελεί στόχο της εκπαιδευτικής πολιτικής στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών του κοινού σχολείου καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την επιτυχία του εγχειρήματος της ενσωμάτωσης. Σκοπός αυτής της έρευνας ήταν η μελέτη των αντιλήψεων των δασκάλων που υπηρετούν στο Δήμο Μυτιλήνης για το θέμα της κοινής φοίτησης μαθητών με αναπηρίες στην τυπική τάξη. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι δάσκαλοι με ειδίκευση στην ειδική αγωγή διάκεινται περισσότερο θετικά απέναντι στην εφαρμογή της ενσωμάτωσης σε σχέση με τους συναδέλφους τους που δεν είχαν λάβει παρόμοια εκπαίδευση. Ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι οι αντιλήψεις των δασκάλων του δείγματος διαφοροποιούνται σε σχέση με το είδος της αναπηρίας του μαθητή. Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι οι δάσκαλοι έδειξαν μεγάλη προθυμία να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε θέματα εκπαίδευσης των ατόμων µε αναπηρίες. Καταγράφηκε ωστόσο ανεπάρκεια στην υποστήριξη που παρέχεται στους δασκάλους κατά την εκτέλεση του εκπαιδευτικού τους έργου: οι δάσκαλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν ελλείψεις στους τομείς της επαγγελματικής κατάρτισης της υλικοτεχνικής υποδομής και της πρόσβασης τους σε υποστηρικτικές υπηρεσίες.