Γλωσσικές πολιτικές για τις Σλαβικές διαλέκτους στην Ελλάδα

Abstract

Η ύπαρξη των μειονοτικών γλωσσών στην Ελλάδα είναι σχετική με τον τρόπο διαμόρφωσης των ορίων του ελληνικού κράτους, από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1821 έως το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στις σημερινές σημαντικότερες αλλόγλωσσες ομάδες, την αρβανίτικη, την κουτσοβλάχικη, την πομακική, την αθιγγανική ρομανί και την τουρκική, είναι και η σλαβομακεδονική. Στην Ελλάδα ομιλούνται σλαβικές διάλεκτοι, είτε διότι υπάρχουν πληθυσμιακές ομάδες, μητρική γλώσσα των οποίων είναι κάποια σλαβική γλώσσα, είτε διότι υπάρχει αλληλοδιαπερατότητα, όπως πολύ συχνά παρατηρείται στις μεθοριακές περιοχές. Παρά τις επίσημες διακηρύξεις αυτών που ακολουθούσαν την προδιαγεγραμμένη εθνική γραμμή ότι η «αλλοφωνία» κάποιων πληθυσμιακών ομάδων που κατοικούν μέσα στον ελλαδικό χώρο δεν έχει καμία σχέση με την εθνική συνείδησή τους και την ελληνικότητά τους, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από την αρχή. Συγκεκριμένα, η επιβίωση της σλαβομακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα θεωρήθηκε ότι έκρυβε μεγάλους κινδύνους για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Για το λόγο αυτό, ακολουθήθηκε επί δεκαετίες μια σκληρή πολιτική απέναντι στην γλωσσική ιδιαιτερότητα των Σλαβομακεδόνων, που χαρακτηρίστηκε ως η εποχή με τις χειρότερες περιόδους κατατρεγμού.Οι πολιτικές του ελληνικού κράτους για την γλωσσική αφομοίωση και τον εξελληνισμό των σλαβόφωνων- ήπιες ή επιθετικές-, καθώς και την καταστολή του «ιδιώματος», αποτέλεσαν πάγια στρατηγική των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, από το Μεσοπόλεμο μέχρι και την πτώση της χούντας και από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας τη διαχρονική ύπαρξη φοβικών συνδρόμων.

The existence of minority languages in Greece is related to the way witch the boundaries of the Greek state were formed, since the War of Independence in 1821 and until the end of the Second World War. Among today's most important foreign language speaking groups, the Arvanite, the koutsovlachiki, the Pomak, the Romany or Roma and Turkish, is also the Slavomacedonian. Slavic dialects are spoken in Greece, either because there are groups of people whose native language is a Slavic one, or due to the trespassing that is often observed in border areas.Despite the official pronouncements of those who followed the prescribed national line regarding the fact that some population groups in Greece speak a foreign language has nothing to do with their national consciousness and their Greek identity, things were very different from the beginning. Specifically, the survival of the Slavomacedonian language in Greece was thought to be hiding large risks for the territorial integrity of the state. For this reason, a strict policy was followed towards the linguistic identity of Macedonians for decades, which was considered as the time with the worst periods of persecution. The policies of the Greek state for linguistic assimilation and the Hellenization of Slav-mild or aggressive-and the suppression of 'genre', were settled strategy of each Greek Government, since the interwar period until the fall of the Junta, and after the Democracy’s comeback to date, demonstrating the timeless existence of phobic syndromes.