O ρόλος της επικοινωνίας στη σχέση γιατρού-ασθενή

Abstract

Η επικοινωνία γενικά, θεωρείται πως ρυθμίζει τις αίολες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όταν δύο άτομα συνομιλούν, στοιχεία λεκτικής και μη-λεκτικής συμπεριφοράς επηρεάζουν τη μεταξύ τους συνδιαλλαγή και ανταλλαγή των πληροφοριών. Η παρούσα έρευνα εστίασε στην αξία της θεραπευτικής σχέσης γιατρού-ασθενή και προσανατολίστηκε στη μελέτη του θετικού και αρνητικού ρόλου που μπορεί να έχει η επικοινωνία σε μία ομοιοπαθητική συνεδρία λαμβάνοντας υπόψη τις γνώμες και των δύο πλευρών (θεραπευτή και θεραπευόμενου). Όσον αφορά τις μεθόδους της συγκέντρωσης του υλικού, χρησιμοποιήθηκε η παρατήρηση, η συνέντευξη και το ερωτηματολόγιο τα οποία συγκρίθηκαν μεταξύ τους αλλά και με παλιότερες έρευνες αποδεικνύοντας την ισχυρή επίδραση των συμπεριφορών των εμπλεκόμενων προσώπων τόσο στη διαμόρφωση των στάσεων όσο και στη διάγνωση που προέκυπτε κάθε φορά. Ο συνδυασμός λεκτικών και μη-λεκτικών μηνυμάτων σε ένα συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο προσδιόριζε τα νοήματα που διαφαίνονταν κάθε φορά. Χωρίς να θέλουμε να αιθεροβατούμε, πιστεύουμε πως η συγκεκριμένη έρευνα θα συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση εκείνων των φορέων που θα επιμεληθούν την αγωγή των μελλοντικών γιατρών προκειμένου αυτοί να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια για να επιτελούν ένα ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό λειτούργημα.