Αποζημειώσεις δεξαμενόπλοιων από πετρέλαιο και κόστος θαλάσσιας ρύπανσης

Abstract

Η αποζηµίωση ζηµιών οφειλόµενων στη ρύπανση από το πετρέλαιο ,που προκαλείται από πλοία ,ρυθµίζεται από δυο Διεθνείς Συµβάσεις . Από τη Διεθνή Σύµβαση του 1969 , περί Αστικής Ευθύνης για την Ρύπανση από το Πετρέλαιο (CLC) και τη Διεθνή Σύµβαση του 1971, για την Ίδρυση του Ταµείου Αποζηµίωσης για την Ρύπανση από το Πετρέλαιο (Σύµβαση για το Ταµείο) .Το σύστημα αυτό στηρίζεται στην αντικειµενική ,αλλά περιορισµένη ευθύνη του επίσηµου πλοιοκτήτη και σε Ταµείο, το οποίο είναι χρηµατοδοτούµενο από τους παραλήπτες πετρελαίου .Το Ταμείο παρέχει αποζηµίωση στα θύµατα ζηµιών ρύπανσης από το πετρέλαιο ,που δεν είναι δυνατόν να αποζηµιωθούν πλήρως για τις ζηµίες αυτές από τον πλοιοκτήτη. Η Σύµβαση CLC τέθηκε σε ισχύ το 1975 και η Σύµβαση για το Ταµείο το 1978.Το καθεστώς αυτό αναθεωρήθηκε το 1992, όταν οι δύο συµβάσεις τροποποιήθηκαν µε Πρωτόκολλα. Τα Πρωτόκολλα της Σύµβασης CLC και της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο τέθηκαν σε ισχύ το 1996. Όλα τα κράτη µέλη της ΕΕ είναι Συµβαλλόµενα Μέρη των δύο Πρωτοκόλλων του 1992.Τη λειτουργία αυτών των συνθηκών τη βλέπουμε καλύτερα μέσω κάποιων σημαντικών ατυχημάτων ,που αναφέρονται στην εργασία, από τις αξιώσεις που υπεβλήθησαν από τα θύματα της ρύπανσης καθώς παρατηρούμε και κάποια εμπόδια στην αξιολόγηση των ζημιών, που κάνουν τη λειτουργία των Συνθηκών δυσκολότερη.