H βιομηχανία πετρελεύσεων των πλοίων: μελέτη περίπτωσης η αγορά του Πειραιά

Abstract

Η εργασία πραγματεύεται τη διαδικασία αγοράς μεταπώλησης, μεσιτείας και “φυσικής παράδοσης” καυσίμων και λιπαντικών στην αγορά του Πειραιά. Αρχικά στο πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνονται ο ορισμός της πετρέλευσης οι ιδιαιτερότητες που έχει η βιομηχανία πετρελεύσεων των πλοίων, η ιστορική αναδρομή της βιομηχανίας και ανάλυση των κυριότερων αγορών πετρελεύσεων ανά το παγκόσμιο;;;. Παρατηρούμε ότι η Ελληνική αγορά πετρελεύσεων με κύρια περιοχή τον Πειραιά είναι η δεύτερη σημαντικότερη αγορά πετρελεύσεων στην Μεσόγειο μετά την περιοχή του Γιβραλτάρ στην Ισπανία. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα είδη καυσίμων που χρησιμοποίει η ναυτιλία, τα χαρακτηριστικά τους, οι προδιαγραφές που ορίζουν οι πιο γνωστοί διεθνείς οργανισμοί, αφού τα καύσιμα που χρησιμοποιεί η ναυτιλία είναι τα εναπομείναντα (residual) της διύλισης του αργού πετρελαίου στον πυθμένα των διυλιστηρίων και έτσι η ποιότητα τους τείνει να είναι χαμηλή σε σχέση με άλλα πιο εξευγενισμένα καύσιμα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που υπάρχουν τα “Claims” στα οποία αναφερόμαστε αναλυτικά. Επίσης σε αυτό το κεφάλαιο περιλαμβάνονται οι πρακτικές διαδικασίες που ακολουθούνται για να γίνει η πετρέλευση καθώς και το μέτρα ασφαλείας (safety) που λαμβάνονται τόσο από το ανεφοδιαστικό όσο και από το πλοίο που θα παραλάβει τα καύσιμα. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται η δομή της αγοράς πετρελεύσεων των πλοίων όπου βλέπουμε τους παίκτες της αγοράς από την πλευρά των πωλητών («bunker traders», «independents physical suppliers», «oil majors»), από την πλευρά των ενδιάμεσων («bunker brokers», «bunker traders»), και από την πλευρά των αγοραστών («ship-owners», «ship operators – chatterers», «bunker traders»). Επίσης εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαπραγμάτευση για την αγορά των καυσίμων αφού αναλύουμε τις περιπτώσεις της αγοράς και μεταπώλησης («Trading»), μεσιτείας («Brokerage») και “φυσικής προμήθειας” («Physical Supply») καθώς και τις πολιτικές προμήθειας καυσίμων που ακολουθεί μια ναυτιλιακή εταιρεία. Επίσης εξετάζεται ο καθορισμός της τιμής των ναυτιλιακών καυσίμων αφού βλέπουμε την αστάθεια που έχουν οι τιμές τους αφού καθημερινά εκτός Σαββατοκύριακα εκδίδονται ενδεικτικές τιμές (Platt’s) για την κάθε αγορά και έτσι η διαπραγμάτευση για την αγορά, πώληση αλλά και μεσιτεία γίνεται βάση αυτών. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται η αγορά πετρελεύσεων του Πειραιά. Αρχικά γίνετε αναφορά στην ιστορική αναδρομή, ανάλυση του περιβάλλοντος αναλύοντας τις Ελληνικές νομοθεσίες και τους κανονισμούς που αφορούν τις πετρελεύσεις. Αμέσως μετά ακολουθεί το πλαίσιο των πέντε δυνάμεων του Porter, η ανάλυση των στρατηγικών ομάδων αφού οι εταιρείες της βιομηχανίας πετρελεύσεων των πλοίων ανήκουν σε διαφορετικές στρατηγικές ομάδες και διαφέρουν σε μέγεθος, στις διεργασίες, στην στρατηγική, στην απόδοση, αλλά και το ρίσκο που παίρνουν. Στο τέλος του κεφαλαίου παρουσιάζονται τα ευρήματα από την έρευνα μας σχετικά με την αξιοπιστία της αγοράς του Πειραιά, η οποία έγινε με προσωπικές συνεντεύξεις που πάρθηκαν από τρεις «Bunker Traders» και ένα «Independents Physical Supplier» που δραστηριοποιούνται στην αγορά του Πειραιά. Στο πέμπτο κεφάλαιο που είναι και το τελευταίο παρουσιάζονται τα συμπεράσματα μας στα αξιολογούνται τα αποτελέσματα της διπλωματικής και καταλήγουμε σε κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με την πολυπλοκότητα που έχει η αγορά ναυτιλιακών καυσίμων, ότι τα κέρδη από τα ναυτιλιακά καύσιμα δεν είναι εξ’ ολοκλήρου της βιομηχανίας πετρελεύσεων των πλοίων, κατά πόσο είναι αξιόπιστη η αγορά πετρελεύσεων του Πειραιά. Επίσης βάση των όσων μελετήσαμε και αναφέραμε κάνουμε κάποιες υποθέσεις για το μέλλον της αγοράς πετρελεύσεων του Πειραιά και προτείνουμε κάποια μέτρα για την βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης στην βιομηχανία πετρελεύσεων των πλοίων και πιο συγκεκριμένα στην αγορά του Πειραιά.