Σουλιώτικα γένη. Δίκτυα συμμαχιών και ανταγωνισμοί στην Ήπειρο του 18ου αιώνα

Abstract

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των ιστοριογραφικών μελετών, οι οποίες αντιμετωπίζουν τους Σουλιώτες ως ένα ομοιογενές σύνολο με κοινή δράση και συμπεριφορά, στην παρούσα μελέτη αναδείξαμε την ετερογένεια στις κινήσεις και τις πρακτικές τους. Προσεγγίζοντας ανθρωπολογικά τη σουλιώτικη κοινωνία και συγκρίνοντάς την με άλλες, που βασίζονται επίσης σε γένη πατρογραμμικής καταγωγής, διαπιστώσαμε τον αυτεξούσιο χαρακτήρα των σουλιώτικων γενών, ο οποίος οδηγούσε, ανάλογα με τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων, σε ευκαιριακές συμμαχίες. Αφού μελετήσαμε την τυπολογία και την ιεράρχηση των γενών, εντάξαμε την δράση των Σουλιωτών και τους τρόπους που εξασφάλιζαν την κυριαρχία στην κοινότητα και την τοπική ηγεμονία τους στα πλαίσια του ανταγωνισμού για την εξουσία και την πρωτοκαθεδρία. Μέσα από τη μελέτη των δομών της κοινωνικής τους συγκρότησης, παρουσιάσαμε και ερμηνεύσαμε τις στρατηγικές που ανέπτυξαν οι Σουλιώτες καθώς και την πολυπλοκότητα των σχέσεών τους με τους θεσμούς οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στον παρακείμενο χώρο της Ηπείρου.

Unlike the majority of these historical studies, which address Souliotes as one homogeneous group with common actions and behavior, in this study we highlighted the heterogeneity of their movements and their practices. Approaching the Souliotiki society through anthropological perspective and comparing it with others, which are also based on patrolineal structure, we concluded that Souliotes free will was leading, according to the internal balance of forces in opportunistic alliances. Having studied the typology and hierarchy of Souli’s clans, we related their action and ways which assured dominance in the local community. Through the study of the structures of social formation, we presented and explained the strategies developed by Souli’s clans and the complexity of their relations with the institutions of economic and political power in the adjacent area in Epirus.