Συγχώνευση επιχειρήσεων σε συνδυασμό με το Ιδιωτικό και το Ημεδαπό Δίκαιο

Abstract

Τις τελευταίες δεκαετίες, το φαινόμενο της επιχειρηματικής συγκεντρώσεως (εξαγορές, συγχωνεύσεις ή απορροφήσεις εταιριών σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο, ίδρυση πολυεθνικών εταιριών κλπ.) παρουσιάζει μεγάλη έξαρση. Ο θεσμός της συγχώνευσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, κυρίως μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα ότι η συγχώνευση αποτελεί το βασικό μοχλό συγκέντρωσης των επιχειρήσεων και θέλησαν να την ενισχύσουν με κάθε τρόπο. Για αυτό το σκοπό το καθεστώς της συγχώνευσης απολάμβανε ευνοϊκής μεταχείρισης. Έτσι εμφανίστηκε η αναπτυξιακή νομοθεσία παροχής κινήτρων για τις μετατροπές και τις συγχωνεύσεις με σκοπό τη δημιουργία μεγάλων οικονομικών μονάδων. Το κοινοτικό δίκαιο υιοθέτησε την ίδια στάση απέναντι στη συγχώνευση. Προώθησε σχέδια για τη δημιουργία ενός διεθνούς καθεστώτος σχετικά με τη συγχώνευση Ανωνύμων Εταιριών καθώς επίσης και διατάξεις που ρυθμίζουν τη συγχώνευση στα πλαίσια του σχεδίου για τη δημιουργία Ευρωπαϊκής Ανώνυμης Εταιρίας. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο και τις τεράστιες προσπάθειες εναρμόνισης των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τη συγχώνευση Ανωνύμων Εταιριών. Η σημασία της εναρμόνισης αυτής είναι προφανής, αφού μιλάμε για ενιαία κοινωνική και οικονομική πολιτική στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αντίθεση περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί ομαλή λειτουργία της οικονομίας και η απόδοση της δεν θα ήταν αναμενόμενη, με αποτέλεσμα την κατάρρευση του νέου αυτού θεσμού. Το γεγονός αυτό θα έφερε αρνητικά αποτελέσματα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή κοινότητα και θα αποτελούσε το τροχοπέδη της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.