Η πανεπιστημιακή μονάδα και η διοίκησή της: το παράδειγμα του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου

Abstract

Η παρούσα μελέτη, μέσα από την ιστορική διαδρομή με αφετηρία την ίδρυση και στη συνέχεια την εξέλιξη του ελληνικού πανεπιστημίου, έχοντας υπόψη τις θεωρίες περί διοίκησης και ηγεσίας και ανατρέχοντας στους νόμους-πλαίσιο που κατά καιρούς ψηφίστηκαν και αφορούν στη δομή και λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου, στοχεύει να δείξει ότι ο τρόπος οργάνωσης της ακαδημαϊκής λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου δεν συμβαδίζει πάντα με τον τρόπο οργάνωσης της διοικητικής λειτουργίας του, που νομοθετικά υφίσταται για να την υποστηρίζει. Η εργασία θέλει να δείξει, ότι οι ακαδημαϊκοί στόχοι που συνεχώς τίθενται, απαιτούν συχνά μια ανάλογα εξειδικευμένη διοικητική υποστήριξη, που πολλές φορές δεν ανήκει στην αρμοδιότητα των πανεπιστημίων να την οργανώσουν, αφού οι προδιαγραφές οργάνωσης της διοίκησης τίθενται από το κράτος, ακολουθώντας τη λογική που διέπει την ευρύτερη στελέχωση των δημόσιων οργανισμών. Επιπλέον, ότι αυτοί οι στόχοι συχνά προσκρούουν σε μια διοικητική υποστελέχωση που δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να την αντιμετωπίσει, έστω και μέσω μιας αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών του, επειδή αυτή, η αναδιοργάνωση, δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές του, όπως θα μπορούσε κανείς να φανταστεί λόγω της αυτονομίας του, αλλά στις αρμοδιότητες άλλων σχετικών κρατικών μηχανισμών. Τέλος, ότι η διαχείριση ενός τέτοιου ιδιότυπου θεσμού, εφόσον θέλει να συνεχίσει να υπηρετεί τους βασικούς ακαδημαϊκούς και ερευνητικούς του στόχους και να είναι παράλληλα σύγχρονος, ναι μεν δεν θα πρέπει να ακολουθεί τις διαχειριστικές αρχές που διέπουν την ευρύτερη αγορά, θα πρέπει όμως να τις λαμβάνει υπόψη του για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση αυτών των στόχων.