Η έννοια του αξιοθέατου στο έργο του Ηρόδοτου

Abstract

Η περιήγηση φαίνεται να αποτελεί εγγενή-έμφυτη δραστηριότητα του ανθρώπινου είδους και εντοπίζεται, με διάφορες μορφές, καθ’όλη τη διάρκεια της γνώσης μας για την ανθρωπότητα. Η εξέλιξη στις διάφορες αυτές μορφές επηρεάζεται από τη τεχνολογία κάθε εποχής και από τις πνευματικές αναζητήσεις που διακατέχουν τις κοινωνίες ή τους ανθρώπους που περιηγούνται. Η εργασία αυτή ασχολείται με τις περιγραφές που έκανε ο Ηρόδοτος για τα ταξίδια του (με τη μορφή που αυτές περιήλθαν σε εμάς από ύστερους διαμορφωτές τους) και πιο συγκεκριμένα με τη χρήση της έννοιας του «αξιοθέατου» σαν πρόταση από τον ίδιο προς ένα συγκεκριμένο ακροατήριο. Ενταγμένα στο γενικότερο ιστορικό πλαίσιο, τα στοιχεία αναλύουν την έννοια αυτή και τους μηχανισμούς επικοινωνίας μέσα στους οποίους λειτουργεί. Στο λεγόμενο «θεωρητικό» μέρος της εργασίας περιλαμβάνονται επίσης βιογραφικά στοιχεία για το συγγραφέα καθώς και προσεγγίσεις για τον τρόπο που σκεφτόταν και εργαζόταν. Τέλος, υποστήριξη στη θεωρεία αποτελούν εισαγωγικά παραδείγματα από το πρωτότυπο κείμενο.ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΡΟΣ: Αποτελείται από δύο (2) κεφάλαια και περιλαμβάνουν παραδείγματα «αξιοθέατων» από το πρωτότυπο κείμενο. Η διάκριση στα δύο αυτά κεφάλαια (1ο : Λαοί-Πολιτισμοί, 2ο: Φύση) είναι η κλασσική διάκριση την οποία τηρούν οι μελετητές του Ηροδότειου έργου. Είναι πρέπον να σημειωθεί ότι η εργασία αυτή μελετά μια μόνο διάσταση των «αξιοθέατων»: την υλική ενώ δεν αναφέρεται σε «πράξεις» ηρωικές ή/και αξιομνημόνευτες.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Επιχειρείται η σύνοψη των διερευνηθέντων στοιχείων και η διατύπωση συμπερασμάτων για τη χρήση και τη λειτουργία του «αξιοθέατου» στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες. Κλείνοντας, παρατίθενται ερωτήματα όπως προκύπτουν από τη βιβλιογραφία αλλά και από τη προσωπική παρατήρηση. Η εργασία αυτή, ως διπλωματική εργασία του Μ.Δ.Ε. «Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία» (κατευθ.:Ιστορίας) κρίθηκε βαθμολογητέα με το βαθμό «πέντε» (5) από τριμελή επιτροπή αξιολόγησης.