Πολιτικός και πολιτική στην άμεση δημοκρατία: το πρόσωπο, η επωνυμία και η επιβολή στο πλαίσιο μιας «λιτής» επικοινωνίας

Abstract

Στη σύγχρονη κοινωνία η έννοια της πολιτικής επικοινωνίας έχει ταυτιστεί με την ιδέα της προβολής μέσω της γραφής και των ΜΜΕ. Ο πολιτικός στην αρχαία Ελλάδα διέθετε λιγότερες δυνατότητες προβολής, κυρίως λόγω της έλλειψης μέσων μαζικής επικοινωνίας και της αδυναμίας του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού να διαβάζει εκτενές κείμενο. Σε αυτό το περιβάλλον της “λιτής” επικοινωνίας, το έργο του πολιτικού, αν και φτωχότερο σε επικοινωνιακά εργαλεία, ήταν εξίσου σύνθετο. Με μια πρώτη προσέγγιση θα θεωρούσε κάποιος ότι η προβολή του πολιτικού και η προώθηση των ιδεών του θα ήταν αποτέλεσμα αποκλειστικά της ρητορικής του δεινότητας. Η πραγματικότητα ήταν αρκετά διαφορετική με τον πολιτικό της εποχής να χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους προκειμένου να προβληθεί. Η αναγνωρισιμότητα του ονόματός του, η πολιτική προπαγάνδα, η προβολή της αρετής και η επιλεκτική δημοσιοποίηση πτυχών της ιδιωτικής του ζωής, ήταν κάποιες από αυτές. Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε η τέχνη και ο ευεργετισμός για το χτίσιμο της “επωνυμίας” του πολιτικού και της επιβολής του στο πολιτικό σκηνικό της εποχής, αποτελούν αντικείμενα που αναλύονται. Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η παρουσίαση αυτών των μεθόδων επικοινωνίας του πολιτικού με το περιορισμένο σε πληθυσμό κοινό στο οποίο απευθυνόταν. Στην πορεία της εργασίας παρουσιάζεται το ιδιόμορφο για τα σημερινά δεδομένα κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της συμμετοχικής δημοκρατίας στην κλασσική αρχαιότητα. Κύρια χαρακτηριστικά του συστήματος αυτού είναι η ύπαρξη ενός εκλογικού σώματος περιορισμένης κλίμακας, η άμεση επικοινωνία του πολιτικού άνδρα με το εκλογικό σώμα και η κοινωνική συνάφεια.