Greek journalists acting as intepreters of environmental issues : a thesis

Abstract

Η περιβαλλοντική δημοσιογραφία είναι ένα ταχύτατα αναπτυσσόμενο επιστημονικό πεδίο το οποίο ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 1980 ανταποκρινόμενο στην δημόσια απαίτηση για δημοσιογραφική κάλυψη των επικείμενων περιβαλλοντικών κινδύνων. Η απαιτητικότερη πρόκληση της περιβαλλοντικής δημοσιογραφίας είναι η πραγματική παρουσίαση όλων των διαστάσεων ενός περιβαλλοντικού θέματος ή/και προβλήματος. Υπό αυτό το πρίσμα ο ρόλος του περιβαλλοντικού δημοσιογράφου καλείται να είναι τόσο περιβαλλοντικός διερμηνέας όσο και περιβαλλοντικός εκπαιδευτής. Η διερμηνευτική τεχνική μπορεί να χρησιμοποιείται από τους περιβαλλοντικούς δημοσιογράφους για να αποκαλυφτεί σε όλες τις διαστάσεις η σχέση του ανθρώπου με την φύση. Ωστόσο πολλές φορές η περιβαλλοντική διερμηνεία ως τεχνική μπορεί να πέσει θύμα κατάχρησης από τους περιβαλλοντικούς δημοσιογράφους και ακούσια ή εκούσια να διαστρεβλώσει το εύρος, τη σημασία και την ουσία των περιβαλλοντικών ειδήσεων.. Στην Ελλάδα παρατηρείται ελλιπής ερευνητική δραστηριότητα σχετικά με την διερεύνηση των απόψεων των δημοσιογράφων σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των προκλήσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν κατά την περιβαλλοντική ερμηνεία και επικοινωνία των περιβαλλοντικών ζητημάτων/προβλημάτων. Η συγκεκριμένη ερευνητική μελέτη χρησιμοποίησε ως μεθοδολογικό εργαλεία την ψυχομετρική κοινωνική μέθοδο έρευνας Q για να διερευνήσει πώς αντιλαμβάνονται οι Έλληνες δημοσιογράφοι τον ρόλο τους ως περιβαλλοντικοί δημοσιογράφοι καθώς και πως επηρεάζονται από τις διάφορες κοινωνικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους στην καθημερινή τους αρθρογραφία. Για αυτό το σκοπό διενεργήθηκαν συνεντεύξεις με όλους τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το περιβαλλοντικό ρεπορτάζ στις μεγαλύτερες εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας. Με βάση την μέθοδο Q προέκυψαν τρεις τύποι απόψεων: οι Επιστημονικά Αντικειμενικοί – Περιβαλλοντικά Υπεύθυνοι Δημοσιογράφοι, οι Περιβαλλοντικοί Σταυροφόροι και οι Αντικειμενικοί καθαρόαιμοι δημοσιογράφοι.