Ανάπτυξη κοινής μεθόδου προσδιορισμού του υδρίτη της χλωράλης και της 1,3-διχλωρο-2-προπανόλης στο πόσιμο νερό με τη συνδυασμένη τεχνική της αέριας χρωματογραφίας-φασματομετρίας μαζών

Abstract

Η Ε.Ε. βρίσκεται σε επαγρύπνηση αναφορικά με τα αναρίθμητα οργανικά παραπροϊόντα χλωρίωσης στο πόσιμο νερό. Δυο από τις ουσίες που ανήκουν στην εν λόγω κατηγορία, ο υδρίτης της χλωράλης και η 1,3-διχλωρο-2-προπανόλη, αποτελούν θέμα έρευνας της παρούσας εργασίας. Παλαιότερα, ο υδρίτης της χλωράλης χρησιμοποιήθηκε ως αναισθητικό. Ομοίως με τον υδρίτη της χλωράλης κι η 1,3-διχλωρο-2-προπανόλη σχηματίζεται κατά τη διεργασία απολύμανσης στο σύστημα υδροδότησης πόσιμου νερού. Σκευάσματα που περιέχουν την 1,3-διχλωρο-2-προπανόλη σε ποσότητες περισσότερες από 0,1% θα πρέπει να αναφέρονται στην ετικέτα ως τοξικά και καρκινογόνα, σύμφωνα με την οδηγία 91/155/ΕΕC. Η εν λόγω εργασία αποσκοπεί στην ανάπτυξη μιας μεθόδου που να καθιστά εφικτή την ανίχνευση των δυο ουσιών σε διαλύτη ΜΤΒΕ και την εύρεση των ορίων ανίχνευσης (LOD, LOQ) όταν συνυπάρχουν σε ένα δείγμα. Τα διαλύματα που παρασκευάστηκαν περιείχαν και τις δυο ουσίες σε κοινό διάλυμα. Εφαρμόστηκε η συνδυασμένη τεχνική ιχνοανάλυσης GC-MS. Αποτελεί μια τεχνική άριστου διαχωρισμού με ικανότητα ταυτοποίησης που παρέχει τη δυνατότητα ανίχνευσης σε χαμηλά επίπεδα (ppb, ppt). Η μέθοδος ταυτόχρονου προσδιορισμού που αναπτύχθηκε έχει όρια ανίχνευσης για τον υδρίτη της χλωράλης 4,8 ppb και για την 1,3-διχλωρο-2-προπανόλη 2,2 ppb. Με απώτερο στόχο τη βέλτιστη ανάκτηση των ουσιών έγιναν βελτιώσεις στα στάδια της προετοιμασίας δειγμάτων.