Η επίδραση του αναπαραγωγικού συστήματος πάνω στη βιωσιμότητα των πληθυσμών σε μεταβαλλόμενο περιβάλλον

Abstract

Χρησιμοποιώντας ένα θεωρητικό μοντέλο, διερευνήθηκε πώς το σύστημα αναπαραγωγής ενός πληθυσμού καθορίζει τη δυνατότητα προσαρμογής - και άρα τη βιωσιμότητα του - σε μια κατευθύνουσα περιβαλλοντική μεταβολή. Τα συστήματα αναπαραγωγής που συγκρίθηκαν ήταν η μονογαμία και η πολυγυνία ως δυο από τα πιο διαδεδομένα συστήματα αναπαραγωγής στους ζωικούς οργανισμούς. Διερευνήθηκε πώς η σχετική απόκριση των δυο αυτών αναπαραγωγικών συστημάτων εξαρτάται από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των πληθυσμών (μέγεθος και αναπαραγωγικός ρυθμός), την ένταση της περιβαλλοντικής μεταβολής καθώς και την ένταση της σταθεροποιούσας επιλογής πάνω σε ένα φαινοτυπικό χαρακτήρα. Διαπιστώθηκε πως η μονογαμία προσδίδει μεγαλύτερους χρόνους εξαφάνισης όταν το περιβάλλον αλλάζει με ταχύ ρυθμό λόγω της υψηλότερης γενετικής ποικιλότητας που προσδίδει στους πληθυσμούς. Επίσης, η περιβαλλοντική διακύμανση φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο το πολυγυνικό σύστημα, μειώνοντας σε μεγαλύτερο βαθμό τους χρόνους εξαφάνισης για τους πληθυσμούς. Η πολυγυνία παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα όταν το περιβάλλον είναι σταθερό, οι πληθυσμοί είναι πολύ μικροί και η σταθεροποιούσα επιλογή πάνω στον υπό μελέτη χαρακτήρα είναι πολύ έντονη. Αναμένεται λοιπόν, η κλιματική αλλαγή, που (1) αλλάζει με κατευθυντικό τρόπο το περιβάλλον (αύξηση της θερμοκρασίας), και (2) αυξάνει τις περιβαλλοντικές διακυμάνσεις, να επηρεάσει πιο έντονα τους πληθυσμούς με πολυγυνικό σύστημα αναπαραγωγής.