Ελλείμματα και πλεονάσματα σε συνταξιοδοτικά σχήματα

Abstract

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ιδιωτικών προγραμμάτων ομαδικού χαρακτήρα ολοένα και αυξάνεται. Το 88% του ελληνικού πληθυσμού πιστεύει ότι οι συντάξεις που δίνονται είναι πολύ χαμηλές. Το 84% δε γνωρίζει το ποσό της σύνταξης που του αναλογεί λόγω της ταχείας αλλαγής των σχετικών νόμων. Το 76% θεωρεί ότι τα χρήματα που δίνονται στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης είναι πολλά σε σχέση με τη σύνταξη που θα του αποδοθεί. Τέλος το 70% εκτιμά ότι αν έδινε σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία το ποσό που πληρώνει στο ταμείο κοινωνικής ασφάλισης, θα ελάμβανε καλύτερες παροχές. Για το λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη προσφορά σε ιδιωτικά ομαδικά συνταξιοδοτικά σχήματα. Στα σχήματα αυτά, προκειμένου να σωρευτεί σταδιακά το κεφάλαιο που χρειάζεται για τις συνταξιοδοτικές παροχές καταβάλλονται κάθε χρόνο εισφορές. Δεδομένου ότι η διάρκεια ενός πλάνου είναι μεγάλη, για τον υπολογισμό των εισφορών πρέπει να ορίζονται αναλογιστικές υποθέσεις. Κάποιες φορές στη διάρκεια του πλάνου υπάρχουν αποκλίσεις των αναλογιστικών υποθέσεων από την πραγματικότητα με αποτέλεσμα τη δημιουργία ελλειμμάτων ή πλεονασμάτων τα οποία πρέπει να αποσβεσθούν. Η συγκεκριμένη εργασία μελετά τις δύο πλέον διαδεδομένες μεθόδους απόσβεσης ελλειμμάτων και πλεονασμάτων. Στόχος αυτής της διπλωματικής είναι: •να διερευνήσει τα κύρια αίτια που προκαλούν τα τυχόντα ελλείμματα ή πλεονάσματα •να μελετήσει την εξέλιξη ενός συνταξιοδοτικού σχήματος θεωρώντας τις διαφορετικές μεθόδους απόσβεσης •να συγκρίνει την εξέλιξη των βασικών αναλογιστικών μεγεθών ενός συνταξιοδοτικού πλάνου θεωρώντας τις διαφορετικές μεθόδους απόσβεσης.