Αντιλήψεις γονέων για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού στο νηπιαγωγείο

Abstract

Ο εκφοβισμός στα σχολεία έχει αναγνωριστεί ως ένα σοβαρό και πολύπλοκο παγκόσμιο πρόβλημα που σχετίζεται με αρνητικές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή των παιδιών. Η εργασία εξετάζει τις απόψεις των γονέων σχετικά με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού στο νηπιαγωγείο. Σκοπός αυτής είναι η καταγραφή και η ερμηνεία (αξιοποίηση) των απόψεων των γονέων, με παιδιά στην ηλικία αυτή. Χρησιμοποιήθηκε δείγμα από 52 γονείς. Επίσης γίνεται αναφορά στη πρόληψη και συγκεκριμένα στη συνεργασία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι γονείς θεωρούν αυτό τον παράγοντα πολύ αποτελεσματικό, με ποσοστό 42,81%, ως προς την αποδοχή της διαφορετικότητας δήλωσαν με 39,76% πως είναι επίσης πολύ αποτελεσματικός και ως προς τη συμμετοχή των μαθητών στη διαμόρφωση πολιτικής για τον σχολικό εκφοβισμό, δήλωσαν επίσης ότι είναι πολύ αποτελεσματικός παράγοντας με ποσοστό 33,63%. Ακόμη αναλύονται αποτελέσματα για την αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως η συνεργασία με τους γονείς, οι οποίοι δήλωσαν (44,86%) πως είναι επίσης πολύ σημαντικός παράγοντας για την αντιμετώπιση του φαινομένου, η συνεργασία του εκπαιδευτικού με υποστηρικτικές υπηρεσίες της κοινότητας με ποσοστό 20,40% είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας, όπως και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αφού συγκέντρωσε το 40,80% των συμμετεχόντων. Τέλος τοποθετούνται αποτελέσματα από τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για την ένταξη σε προγράμματα πρόληψης, όπως η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων του εαυτού, κατά την οποία οι γονείς δήλωσαν με 36.63% πως είναι πολύ απαραίτητες δεξιότητες για την εξάλειψη του φαινομένου, ο έλεγχος συναισθημάτων (37,17%), καθώς και η ενσυναίσθηση με 34,65%. Σύμφωνα λοιπόν με τα ερευνητικά δεδομένα λοιπόν, τόσο η πρόληψη, όσο και η αντιμετώπιση του φαινομένου είναι εξίσου σημαντικά, διότι μπορούν να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό προγραμμάτων επιμόρφωσης και στη πρόληψη του φαινομένου στη προσχολική ηλικία.