Αντοχή Escherichia coli από πόσιμο νερό σε δύο κατηγορίες αντιβιοτικών: α) κινολόνες & β) κεφαλοσπορίνες β’ γενιάς

Abstract

Κατά τη διάρκεια της περιόδου Φεβρουάριος – Αύγουστος 2016 έγιναν δειγματοληψίες νερών από 3 μμεγάλα νησιά του Βόρειο ανατολικού Αιγαίου, τη Λέσβο, τη Λήμνο και τη Χίο. Τα δείγματα του νερού προέρχονται από γεωτρήσεις – πηγές – πηγάδια, από μικρές αγροτικές κοινωνίες και από το αρδευτικό – υδρευτικό δίκτυο των νησιών. Απομονώθηκαν 133 στελέχη Escherichia coli τα οποία εξετάστηκαν ως προς την ανθεκτικότητά τους σε 5 αντιβιοτικά, 3 κινολόνες ( α) σιπροφλοξασίνη (ciproxin) (CIP) , β) λεβοφλοξασίνη (tavanik) (LVX) και γ) νορφλοξασίνη (norosin) (NXN)) και 2 κεφαλοσπορίνες 2ης γενιάς ( α) κεφακλόρη (ceclor) (CEC) και β) αμοξικιλλίνη (augmentin) (AMX)). Ο προσδιορισμός της αντοχής στα αντιβιοτικά πραγματοποιήθηκε με βάση το Πρωτόκολλο Kirby – Bauer disk diffusion susceptibility test. Το 30% των στελεχών ήταν ανθεκτικά στην αμοξικιλλίνη και το 11% των στελεχών ήταν ανθεκτικά στην κεφακλόρη. Στις κινολόνες βρέθηκε μικρή αντοχή. Στη νορφλοξασίνη κανένα στέλεχος δεν ήταν ανθεκτικό, στη σιπροφλοξασίνη ήταν ανθεκτικά 0,8% των στελεχών και τέλος στη λεβοφλοξασίνη το 30% των στελεχών ήταν μετρίως ευαίσθητα και 12% ανθεκτικά. Συνολικά παρατηρήθηκε αυξημένη αντοχή στις κεφαλοσπορίνες, σε στελέχη E.coli που απομονώθηκαν από νερό που χρησιμοποιείται ως πόσιμο. Η αντοχή στις κινολόνες ήταν μικρότερη, σε μία από αυτές, την νορφλοξασίνη, δεν βρέθηκε αντοχή σε κανένα από τα ελεγχθέντα στελέχη.