Περιβαλλοντική εκπαίδευση και κατασκηνώσεις

Abstract

Στη σύγχρονη εποχή, η ανάγκη διαχείρισης των περιβαλλοντικών θεμάτων είναι επιτακτική καθότι πρόκειται για μια σειρά θεμάτων που αφορούν με άμεσο τρόπο την ανθρώπινη ζωή. Η σχέση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος έχει μεταβληθεί. Η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι ένα πρόβλημα, που χαρακτηρίζει την σύγχρονη κοινωνία, εξ’ αιτίας της αστικοποίησης, των ρύπων και της ατμοσφαιρικής μόλυνσης. Τα τελευταία χρόνια, γίνεται προσπάθεια βιώσιμης ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος, μέσω ατομικών μέτρων δράσης, όπως είναι η ανακύκλωση, είτε μέσω της κοινότητας (πράσινο προαύλιο). Η περιβαλλοντική εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική και φαίνεται ότι οι ανήλικοι είναι ευαισθητοποιημένοι, λόγω της καθοδήγησης από κάποιον μεγαλύτερο. Αναζητώντας την επαφή με τη φύση, οι άνθρωποι-ανήλικοι και ενήλικες, επιδιώκουν να ζήσουν την κατασκηνωτική εμπειρία. Οι κατασκηνώσεις διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες, είναι δημόσιες ή ιδιωτικές, μπορεί να είναι αθλητικές όπου εκτός από την επαφή με τη φύση, τονίζουν τη σημασία του παιχνιδιού. Το δείγμα αποτελείται από Ν=100 άτομα, 56 αγόρια και 44 κορίτσια, χωρισμένα σε τρεις ηλικιακές ομάδες, α) Έως 12 ετών, β) Από13 έως 18 ετών και γ) Από 19 ετών και άνω. Σχεδιάστηκε το ερωτηματολόγιο με στόχο τη συλλογή ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων για την διερεύνηση του τριγώνου «Περιβάλλον-κατασκήνωση-κοινότητα», που εστιάζει στις σχέσεις: περιβαλλοντικό πρόβλημα και πράσινη συνείδηση, συμπεριφοριστικό ζήτημα στο αστικό και στο φυσικό περιβάλλον. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι υπήρξε σχέση της ηλικίας με τη συμμετοχή σε περιβαλλοντικές ομάδες, στους περιπάτους στη φύση και στη ζωή στη φάρμα, όπως επίσης και επίδραση του φύλου στη ζωή στη φάρμα.. Οι κατασκηνωτές πρότειναν κατηγορίες δράσεων για την προστασία και τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος καθώς και ενέργειες με τις οποίες αυτές οι δράσεις θα μπορούσαν να επιτευχθούν. Επιπλέον, εντόπισαν τα αρνητικά χαρακτηριστικά του τόπου τους και επέλεξαν ως αγαπημένο τόπο για κατασκήνωση μεταξύ βουνού και θάλασσας το βουνό. Μέσω της παρούσας έρευνας διαπιστώθηκε ότι η κατασκήνωση αποτελεί ένα πρότυπο επικοινωνίας με το φυσικό κόσμο αλλά και κοινωνικοποίησης του ατόμου. Αποτελεί τρόπο ανάπτυξης φυσικών δραστηριοτήτων και εκγύμνασης αλλά και μέτρο ανάπτυξης της περιβαλλοντικής συνείδησης του ατόμου. Επισημάνθηκε η ανάγκη για ατομική και κοινοτική δράση έτσι ώστε σε συνδυασμό με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση να ενισχυθεί η επιθυμία για συμμετοχή στις κατασκηνώσεις που βρίσκονται στο φυσικό περιβάλλον. Η επίτευξη αυτού του σκοπού οδηγεί στην εν γένει προστασία του περιβάλλοντος.