Σχολική ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση: το παράδειγμα του Βερολίνου και του Βραδεμβούργου

Abstract

Κάθε σχολικός οργανισμός αποτελεί τη βασική μονάδα ενός εκπαιδευτικού συστήματος, που διέπεται από κοινούς σκοπούς και καθορισμένο πρόγραμμα με ενιαία διοίκηση. Είναι ένα σύστημα που αλληλεπιδρά, αλληλοεπηρεάζεται και αλληλοεξαρτάται από τα υπόλοιπα συστήματα που το απαρτίζουν, αλλά και από εκείνα του ευρύτερου περιβάλλοντος έξω από αυτό. Παράλληλα, ως κοινωνικό σύστημα χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα, δίνοντας έμφαση στη σχολική ανάπτυξη, τη σχολική βελτίωση, το σχολικό κλίμα και γενικότερα στην εξέλιξη και στην καινοτομία. Η συστημική θεώρηση της σχολικής ανάπτυξης κατατάσσει τον εκπαιδευτικό οργανισμό σε μανθάνοντα, προσδίδοντας χαρακτηριστικά που ωθούν τα άτομα να αναπτύσσουν συνεχώς τις ικανότητές τους, ενθαρρύνοντας τη συλλογική φιλοδοξία και παρωθώντας τα μέλη σε μια διαρκή κατάσταση μάθησης. Επιπλέον, ενθαρρύνει τις καινοτομίες αλλά και τα παραγωγικά μοντέλα σκέψης. Στην παρούσα εργασία, μέσα από βιβλιογραφική ανασκόπηση, περιγράφεται η σχολική ανάπτυξη με βασικό πυλώνα την ποιότητα στις σχολικές μονάδες της Γερμανίας και πιο συγκεκριμένα στα κρατίδια του Βερολίνου και του Βρανδεμβούργου. Σε μια γερμανική σχολική μονάδα δίδεται προτεραιότητα στη χρήση νέων εκπαιδευτικών μοντέλων μάθησης, στην εφαρμογή των καινοτομιών, στα κοινά οράματα, στη συνεργασία και στην ομαδική μάθηση καθώς και στα κίνητρα για δημιουργία. Με λίγα λόγια, την πλαισιώνουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδίδονται και σε έναν μανθάνοντα οργανισμό, με κύριο στοιχείο την οργανωσιακή μάθηση.