Όψεις δικαίου στις τραγωδίες: Πέρσες του Αισχύλου, Αντιγόνη του Σοφοκλή, Τρωάδες του Ευριπίδη

Abstract

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στην εργασία αυτή καλούμαι να αναδείξω τις όψεις δικαίου στις τρεις τραγωδίες: 1 «Πέρσες» του Αισχύλου 2 «Αντιγόνη» του Σοφοκλή 3. «Τρωάδες» του Ευριπίδη Επιδίωξα να επισημάνω επίσης, στους «Πέρσες» του Αισχύλου αλλά και στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου, διότι τόσο ο Αισχύλος, όσο και ο Ευριπίδης, υπογραμμίζουν τη φρικαλεότητα αυτών των συγκρούσεων, ο μεν πρώτος με τη σκηνική τέχνη της εποχής του, ο δε δεύτερος, με τις ρητορικές και σοφιστικές αρχές, μεθόδους κατανόησης της αλήθειας, μέσω των Αγώνων των Λόγων. Έμφαση δίνεται στο τρίπτυχο Ύβρις – Άτη –Νέμεσις, μιας διάστασης του ηθικού νόμου, ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης αλαζονείας του επεκτατισμού και της έλλειψης σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στα έργα «Πέρσες» του Αισχύλου και «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Στη δε «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, το μάθημα δημοκρατίας, αλλά και την εικόνα, του πως είναι μια γυναίκα να υψώνει το ανάστημά της, ενάντια στην πολιτεία, όταν η θέση της γυναίκας, της επιφυλάσσει, ένα ρόλο υποδεέστερο, στην κοινωνία της Αθήνας του 5ου αι. π.Χ., σε ένα δικαιϊκό πλαίσιο αναμέτρησης, της ανθρώπινης και θεϊκής δικαιοσύνης.