Λειτουργικές αλλαγές σε φορείς του δημοσίου τομέα την περίοδο της παρατεταμένης οικονομική ύφεσης

Abstract

Από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008 πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θέσπισαν μέτρα και εισήγαγαν σημαντικές διαρθρωτικές και λειτουργικές αλλαγές με σκοπό, αφενός την αποκατάσταση των δημοσίων οικονομικών μεγεθών τους, και αφετέρου τον εκσυγχρονισμό των διοικητικών συστημάτων τους. Έτσι έχει γίνει πλέον αντιληπτό ότι απαιτούνται συνεχείς προσπάθειες για μια πιο ευέλικτη διαχείριση της δημόσιας διοίκηση, η οποία οφείλει να λειτουργεί αποτελεσματικά και αποδοτικά. Εξαιτίας των ραγδαίων μεταβολών και της πολυπλοκότητας του σύγχρονου περιβάλλοντος, η ελληνική δημόσια διοίκηση καλείται στη σημερινή εποχή, να αλλάξει εκ βάθρων. Καλείται δηλαδή να μεταβάλλει τις δομές, τις διαδικασίες και την κουλτούρα της, προκειμένου να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες της κοινωνίας που δημιουργούνται. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει η εφαρμογή του Νέου Δημόσιου Μάνατζμεντ. Επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή διαδραματίζει η οικονομική κρίση, η οποία δρα καταλυτικά για την επίσπευση αυτών των αλλαγών, ενώ θέτει περιορισμούς στους πόρους της. Προκειμένου να υλοποιηθούν αυτές οι αλλαγές μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία, οι μέθοδοι και οι τεχνικές της Διοίκησης Αλλαγών. Η Διοίκηση Αλλαγών λοιπόν είναι ένα δυναμικό, πολύπλοκο και δύσκολο εγχείρημα, ιδίως για τους φορείς του δημοσίου τομέα. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε συμμετείχαν 223 δημόσιοι υπάλληλοι του Στενού ή του Ευρύτερου Δημοσίου Τομέα, των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η Μορφή του Οργανισμού δεν επηρεάζει ούτε τη συμβολή των εργαζομένων στη βελτίωση-ανάπτυξη και τις θετικές αλλαγές του οργανισμού, ούτε τη συστηματική κλίση της ανώτατης διοίκησης προς τις συνεχείς αλλαγές για τον διαρκή αναπροσδιορισμό του οργανισμού με πάγιο στόχο την αδιάλειπτη βελτίωσή του. Αλλά ότι τα δύο ανωτέρω επηρεάζονται σημαντικά από τη Θέση Εργασίας του κάθε εργαζόμενου στον Οργανισμό.