Κινηματογράφος μια εκπλήρωση του αρχαίου δράματος

Abstract

Η εργασία στοχεύει να εμβαθύνει στις διαδικασίες δημιουργίας ταυτότητας και συγκρότησης νοήματος μέσω της Τέχνης του Κινηματογράφου. Εστιάζουμε στο αμερικάνικο σινεμά του 20ου αι. ιδιαίτερα στη χρυσή εποχή του Χόλυγουντ και την τεράστια απήχηση της, γεγονός που δημιουργεί συνδέσεις και αναγωγές με το αρχαίο Δράμα. Οι κοινωνίες της Αθήνας του 5ουαι. π.Χ όσο και της Αμερικής του 20ου με τις αισθητικές εκφράσεις τους παρουσιάζουν ιδιαίτερες συνάφειες γιατί δομούν μέσα από σύμβολα και εικόνες έναν ισχυρό κοινωνικό ιστό. Η μελέτη μας, παρουσιάζει τις κοινωνικές διεισδύσεις των δύο τεχνών μέσα από την ανάπτυξη της κουλτούρας της θέασης.Όπως οι θεατρικοί έτσι και οι κινηματογραφικοί χώροι υποδέχτηκαν ανθρώπινες ροές επιχειρώντας να διαμορφώσουν τη συνείδηση «θεατή πολίτη». Εμείς, θα διακρίνουμε τις σημασίες αυτές με δύο αντιπροσωπευτικά φιλμ του Χόλυγουντ: «Η Αιχμάλωτη της Ερήμου» (Τhe searchers) 1956 του John Ford και «Πολίτης Κέιν» (Citizen Kein) 1941 του Orson Wells που ανοίγουν διάλογο με τα έργα «Μήδεια» του Ευριπίδη και «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή. Στα κινηματογραφικά έργα φανερώνεται η απόδοση μιας ανώτερης και συχνά ανεξήγητα άγριας, αρμονίας. Η αναγωγή στο τραγικό γίνεται καθώς οι δύο ταινίες επικοινωνούν τρόπους, μετάβασης από την αγριότητα στον πολιτισμό ∙ σαν ένας σκοτεινός αλλά και μαγικός καθρέφτης που αντικρίζουμε τα όρια τους εαυτού μας.