Η περιφερειακή πολιτική του Κατάρ και οι σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν

Abstract

Το Κατάρ μια από τις πιο πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου έγινε ανεξάρτητο κράτος μόλις το 1971. Τα χρόνια που ακολούθησαν υπήρξαν πολιτικές αναταραχές στο εσωτερικό του, οι οποίες εκφράστηκαν με δυο πραξικοπήματα. Η κατάσταση άρχισε να σταθεροποιείται από τη δεκαετία του 1990 και μετά, όταν ανέλαβε την εξουσία ο σεΐχης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα αλ Θάνι, ο οποίος υιοθέτησε μια εκσυγχρονιστική πολιτική και ανοίχτηκε στον κόσμο, γεγονός που ενόχλησε την ουχαμπίτικη Σαουδική Αραβία. Επιπλέον, χρηματοδότησε την ίδρυση του Αλ Τζαζίρα, ενός από τα μεγαλύτερα δορυφορικά τηλεοπτικά δίκτυα. Πετυχαίνοντας την οικονομική ενδυνάμωση του Κατάρ αφοσιώθηκε και στην ενδυνάμωση της πολιτικής ισχύος του, λαμβάνοντας τον ρόλο του διαμεσολαβητή σε περιφερειακές συγκρούσεις. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ως διαμεσολαβητής ήταν στις ειρηνευτικές διαδικασίες στο Λίβανο το 2008. Όσον αφορά τις αραβικές εξεγέρσεις, το εμιράτο του Κατάρ δεν μπόρεσε να μείνει αμέτοχο και σε κάποιες περιπτώσεις επενέβη με άμεσο τρόπο (εμφύλιος της Λιβύης) και σε άλλες με έμμεσο χρηματοδοτώντας αντικαθεστωτικές ομάδες (συριακός πόλεμος). Τέλος, το 2017 ξέσπασε η κρίση του Κατάρ με τον αποκλεισμό του από τη Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), την Αίγυπτο, την Υεμένη και τη κυβέρνηση της ανατολικής Λιβύης, οι οποίες το κατηγόρησαν ότι στηρίζει την τρομοκρατία και προχώρησαν στην απομόνωση του. Τα πραγματικά αίτια όμως αυτής της κρίσης δεν είναι οι ισχυρισμοί για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά είναι πολύ βαθύτερα που αφορούν κυρίως οικονομικούς και πολιτικούς λόγους.