Ιαματικές πηγές Αιδηψού: εκπαίδευση για την αειφορική χρήση και τη βιωσιμότητα των θερμαλιστικών συστημάτων

Abstract

Η αειφόρος ανάπτυξη, έχοντας αποσπάσει την εκτίμηση όλο και περισσότερων κλάδων της επιστήμης, αποτελεί όχι μόνο μια ευρέως διαδεδομένη έννοια, αλλά και έναν στόχο που έχει τεθεί συλλογικά. Στον ελλαδικό χώρο πραγματοποιούνται προσπάθειες ένταξης της έννοιας σε πολλούς τομείς, ένας εκ των οποίων είναι ο θερμαλισμός. Η παρούσα εργασία διερευνά και παρουσιάζει τρόπου και προτάσεις για την αειφορική ανάπτυξη του θερμαλισμού, καθώς και την απαραίτητη εκπαίδευση που είναι αναγκαίο να έχουμε, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Ο θερμαλισμός, που εντάσσεται στα πλαίσια του θεραπευτικού τουρισμού, έκανε την εμφάνισή του χιλιάδες χρόνια πριν. Η σημασία του, καθώς και τα οφέλη που παρουσιάζει, είναι αδιαμφισβήτητη. Με 822 καταγεγραμμένες ιαματικές πηγές, η Ελλάδα αποτελεί απόλυτο προορισμό για ιαματικό τουρισμό. Τα Λουτρά της Αιδηψού, γνωστά από την αρχαιότητα για την ύπαρξη ιαματικών υδάτων, αποτελούν ίσως το σημαντικότερο παράδειγμα παρουσίας και ανάπτυξης του θερμαλισμού. Δημιουργείται, όμως, ένας έντονος προβληματισμός γύρω από τον τρόπο αξιοποίησης των θερμαλιστικών πηγών. Για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν αειφορικά θα πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα που θα καλύπτουν αδυναμίες σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, επιστημονικό και οικολογικό τομέα. Βασική προϋπόθεση, ωστόσο, για την αποτελεσματικότητα τέτοιων μέτρων αποτελεί η εκπαίδευση πάνω στα θερμαλιστικά συστήματα της χώρας.