Αισχύλου Ορέστεια: από τους δικηφόρους στους δικαστές

Abstract

Η Ορέστεια διδάχθηκε το 458π.Χ. και κέρδισε το πρώτο βραβείο. Η τριλογία αποτελείται από τα έργα Αγαμέμνονας, Χοηφόροι και Ευμενίδες. Μερικά από τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το έργο είναι η σχέση των ανθρώπων με τους θεούς, η σύγκρουση των παλαιών με τους νέους θεούς, η θέση της γυναίκας και η «γυναικεία συμπεριφορά», η εξέλιξη της έννοιας της Δικαιοσύνης από το αρχαίο θεοκρατικό σύμπαν του μύθου, στην ορθολογική λειτουργία της δικαιοσύνης του 5ου π. Χ. αιώνα στην Αθήνα. Αυτή την εξέλιξη επιχειρεί να αναλύσει η εργασία μέσα από το ιστορικό πλαίσιο της συγγραφής του έργου, τους δικηφόρους και τους θεούς τους, την παρουσία της έννοιας της δικαιοσύνης, τη λειτουργία της μέσα σε κάθε έργο ξεχωριστά και τη σχέση των δραματικών γεγονότων της τριλογίας με τα πραγματικά γεγονότα του 5ου π.Χ αιώνα.

The Oresteia was taught in 458 BC and won the first prize. The trilogy comprises the dramas Agamemnon, Libation Bearers (Choēphóroi) and Eumenides. The main themes of the play include the relationship between humans and the gods, the conflict between old and new gods, the position of women and the “female behavior”, the evolution of the concept of Justice from the ancient theocratic universe of myth to the rationalization of Justice during the 5th century BC in Athens. The present paper tries to analyze this evolution taking into account the historical context within which the play was written, the “dikiforoi” and their gods, the concept of justice and its role in each separate play, as well as the connection between the dramatic events of the trilogy with the actual events taking place during the 5th century BC