The FX derivatives trend: pricing, strategies & hedging issues

Abstract

There is a market out there with a volume of $640 trillion(T). This market, or even better, this world is called over-the-counter (OTC) derivatives market. In such a huge market, it is essential to understand how derivatives work, how they are used and how they are priced. A derivative can be defined as a financial security whose value is derived from an underlying asset or group of assets. Although most underlying assets are stocks, bonds, commodities, interest rates and market indexes, the main underlying assets that we will focus on in this work, are going to be currencies. The Foreign Exchange (FX) market can be split into three main product areas with increasing complexity: I. Spot: guaranteed currency exchange occurring on the spot date. II. Forwards: guaranteed currency exchange(s) occurring on a specified date(s) in the future. III. Derivatives: contracts whose value is derived in some way from a reference FX rate. A short flashback is enough to see the role of these products in the entire economy. As they have come under a great deal of criticism in the credit crisis of 2007, a brief comment of regulation is required. After representing the pricing formulas adapted to movements in volatility, the next step is to create a simulation. A business who imports or exports products is exposed to foreign exchange risk. Financial institutions offer a variety of option strategies to their corporate clients, providing thus ways to lock in prices or hedge against unfavorable movements in rates and FX—often for a limited cost. So, hedging strategies and products are going to be examined and priced. A financial institution that sells an option to a client in the OTC markets is faced with the problem of managing its risk. Therefore, the financial institution can neutralize its exposure by buying the same option that it has sold. When the option has been tailored to the needs of a client, though, hedging the exposure is far more difficult. Thankfully, the “Greeks” give a solution.

Υπάρχει μια αγορά εκεί έξω με όγκο $640 τρισεκατομμυρίων. Αυτή η αγορά, ή ακόμα και καλύτερα, αυτός ο κόσμος ονομάζεται εξωχρηματιστηριακά παράγωγα. Σε μια τέτοια ογκώδης αγορά, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν, πώς χρησιμοποιούνται και πώς τιμολογούνται. Ένα παράγωγο μπορεί να οριστεί ως ένα συμβόλαιο του οποίου η αξία προέρχεται από έναν υποκείμενο τίτλο. Αν και οι πιο συνηθισμένοι τίτλοι είναι οι μετοχές, τα ομόλογα, τα εμπορεύματα, τα επιτόκια και οι δείκτες αγοράς, ο βασικός μας υποκείμενος τίτλος θα είναι οι ισοτιμίες συναλλάγματος. Η αγορά συναλλάγματος μπορεί να χωριστεί σε τρεις βασικούς τομείς προϊόντων με αυξανόμενη πολυπλοκότητα: I. Spot: εγγυημένη ανταλλαγή συναλλάγματος που πραγματοποιείται την ίδια χρονική στιγμή. II. Forward: εγγυημένη ανταλλαγή συναλλάγματος που πραγματοποιείται σε συγκεκριμένη ημερομηνία (-ες) στο μέλλον. III. Derivatives: συμβόλαια των οποίων η αξία προέρχεται κατά κάποιον τρόπο από μια συναλλαγματική ισοτιμία. Μια σύντομη αναδρομή είναι αρκετή για να δούμε τον ρόλο τους σε ολόκληρη την οικονομία. Δεδομένου ότι έχουν υποβληθεί σε μεγάλη κριτική στην πιστωτική κρίση του 2007, μια σύντομη παρατήρηση σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο είναι αναγκαία. Μετά την παρουσίαση των τύπων τιμολόγησης, το επόμενο βήμα είναι να δημιουργηθεί μια προσομοίωση. Μια επιχείρηση που εισάγει ή εξάγει τα προϊόντα της είναι εκτεθειμένη στο συναλλαγματικό κίνδυνο. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα προσφέρουν ποικίλες στρατηγικές επιλογών στους εταιρικούς πελάτες τους. Παρέχουν έναν τρόπο να κλειδώσουν τις τιμές, να αντισταθμίσουν τις δυσμενείς κινήσεις των ισοτιμιών συχνά για ένα περιορισμένο κόστος. Έτσι, στρατηγικές αντιστάθμισης κινδύνου και προϊόντα πρόκειται να παρουσιαστούν και να τιμολογηθούν. Το ίδρυμα που πουλάει ένα δικαίωμα προαίρεσης σε έναν πελάτη αντιμετωπίζει το πρόβλημα της διαχείρισης του κινδύνου. Εάν το προϊόν διαπραγματεύεται ενεργά στην αγορά εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών, ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός μπορεί να εξουδετερώσει την έκθεσή του αγοράζοντας το ίδιο προϊόν που πώλησε. Αλλά όταν το προϊόν έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός πελάτη και δεν ανταποκρίνεται στα τυποποιημένα προϊόντα, η αντιστάθμιση της έκθεσης είναι πολύ πιο δύσκολη. Τα Greeks εδώ δίνουν τη λύση.