Στρατηγικές διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού σε περιόδους παρατεταμένης κρίσης

Abstract

Τόσο η ΔΑΔ όσο και οι διαμορφούμενες στρατηγικές της αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελέσουν ένα ευρύ πεδίο μελέτης το οποίο διαμορφώνεται από τις στοχεύσεις των επιχειρήσεων και τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος στο οποίο δραστηριοποιούνται. Η παρούσα μελέτη εξετάζει τις διαμορφούμενες στρατηγικές ΔΑΔ τη περίοδο της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, 2010-16, στον ελλαδικό χώρο. Στόχος της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί η «μετάλλαξη» που αναμένεται να συμβεί στο σύνολο των μεταβλητών που εντοπίστηκαν στη βιβλιογραφία αναφορικά με το τρίπτυχο Χαρακτηριστικά ΑΔ - Αμφίδρομη Σχέση Δέσμευσης ΑΔ και επιχειρήσεων - Ανάπτυξη Ανθρώπινου Κεφαλαίου, μέσα από την ανάδυση νέων «λανθανουσών» μεταβλητών λαμβάνοντας υπόψη και τους δύο πυλώνες της διαδικασίας αυτής, τις επιχειρήσεις αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό τους, οι οποίες λαμβάνουν «δίπολη» ή «δίβουλη» μορφή. Συνεπώς διαμορφώνεται ένα νέο πλαίσιο πολιτικών και πρακτικών ΑΔ (κεφαλαίου) που προσδιορίζει (καθορίζει) τις στρατηγικές επιλογές των επιχειρήσεων για την περίοδο της παρατεταμένης κρίσης. Η «δίπολη» ή «δίβουλη» μορφή επηρεάζεται (καθορίζεται) από ένα σύνολο επιχειρησιακών δράσεων αλλά και προσωπικών στάσεων – αντιλήψεων που εδράζονται στις επιχειρήσεις και οι οποίες αναδύθηκαν από τη βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα δείχνουν τη διαμόρφωση δέκα εννέα νέων λανθανουσών μεταβλητών. Η ονοματοδοσία τους θα αναδιαμορφώσει τον τρόπο αντίληψης των στρατηγικών ανθρώπινου δυναμικού και θα βοηθήσει να κατανοηθεί η φύση και η μορφή των σχέσεων επιχείρησης και ανθρώπινου δυναμικού της. Η διαφοροποίηση των λανθανουσών μεταβλητών επηρεάζεται από ένα σύνολο παραμέτρων του επιχειρηματικού και επιχειρησιακού γίγνεσθαι. Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, είτε σε επίπεδο αγοραίας πρακτικής (ισχυρός ανταγωνισμός με συνεχείς αλλαγές στις καταναλωτικές δαπάνες), είτε στο επίπεδο των διαρκών νομοθετικών αναπροσδιορισμών (μη σταθερό φορολογικό πλαίσιο), είτε στο επίπεδο της κουλτούρας (πολυσύνθετη και αναπροσδιοριζόμενη, εγκαταλείποντας ιδέες και πιστεύω παραδοσιακών αναπαραστάσεων και χωρίς να έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα νέο αναγνωρίσιμο πλαίσιο) δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει συγκεκριμένες αντιλήψεις (θέσεις) αντιμετώπισης της κρίσης αναφορικά με το ανθρώπινο δυναμικό τους αλλά διατηρούν αλληλοσυγκρουόμενες και αμφιθυμικές θέσεις και «διαθέσεις».