Μελέτη αξιοπιστίας ενός μηχανισμού ελέγχου σιδηροδρομικής κυκλοφορίας

Abstract

Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζονται δύο μοντέλα, ένα μοντέλο Μαρκοβιανής Αλυσίδας Συνεχούς Χρόνου και ένα μοντέλο Ημι-Μαρκοβιανής αλυσίδας, για τον κεντρικό έλεγχο σιδηροδρομικής κυκλοφορίας. Μελετάται το προηγούμενο σύστημα και συγκρίνεται η διαθεσιμότητα του με τη χρήση των διαδικασιών αυτών. Πιο αναλυτικά, θεωρείται ότι χρησιμοποιείται ένα μοντέλο στο οποίο ο έλεγχος της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας πραγματοποιείται με την χρήση τριών ηλεκτρονικών υπολογιστών οι οποίοι διαθέτους μικρο-προσομοιωτές και ισχυρό λογισμικό. Ο ένας υπολογιστής από τους τρεις βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, έτοιμος να αντικαταστήσει κάποιον από τους δύο που θα υποστεί βλάβη. Στο πρώτο μοντέλο, Μαρκοβιανής Αλυσίδας Συνεχούς Χρόνου, στην περίπτωση όπου η εφεδρική μονάδα έχει υποστεί βλάβη, αυτό δεν γίνεται αντιληπτό. Εφόσον όμως πρόκειται για ένα σύστημα ασφαλείας, η υψηλή διαθεσιμότητα και αξιοπιστία του συστήματος έχει μείζουσα σημασία. Για να αυξηθεί η διαθεσιμότητα του συστήματος προστίθεται στο μοντέλο μια διαγνωστική ρουτίνα, προορισμένη να ανιχνεύει την κρυμμένη βλάβη της εφεδρικής μονάδας, έτσι ώστε να ανιχνεύεται και να διορθώνεται άμεσα προτού προκληθεί επιπρόσθετη βλάβη και επηρεαστεί η απόδοση του συστήματος. Η διαγνωστική ρουτίνα λειτουργεί στο σύστημα ως μια μορφή προληπτικής συντήρησης. Παρατηρείται τι προσδίδει στο σύστημα η προσθήκη της διαγνωστικής ρουτίνας ως προς τη διαθεσιμότητα. Τέλος, συγκρίνεται η διαθεσιμότητα στο σύστημα όταν αυξάνεται ο ρυθμός επισκευής με ή χωρίς διαγνωστική ρουτίνα.