Η διπλωματία και η στρατηγική της ΕΟΚ στη Μέση Ανατολή κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου τις δεκαετίες του 1960 και του 1970

Abstract

Η ανάλυση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στη Μέση Ανατολή έχει μεγάλο ενδιαφέρον διότι διαφέρει αρκετά από αυτήν των Υπερδυνάμεων. Τα συμφέροντα των Ευρωπαίων είναι πρωτίστως η σταθερότητα στην περιοχή και η ανάπτυξη οικονομικών και φιλικών σχέσεων αλλά και η ενεργειακή ασφάλεια. Αντίθετα όπως όλα δείχνουν από την ιστορία, οι Υπερδυνάμεις στοχεύουν στην ανάδειξη ισχύος, στην ενίσχυση αντιπαλότητας και στην εκμετάλλευση του μεσανατολικού κόσμου. Ιδιαίτερα την δεκαετία του ’70, η Ευρώπη πετυχαίνει να έρθει πιο κοντά στον αραβικό κόσμο και με αφορμή το Παλαιστινιακό, έχει κληθεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του. Η προσπάθεια της μέσω της Κοινότητας να καταρτίσει ένα ενιαίο πολιτικό πλαίσιο επίλυσης της σύγκρουσης δεν απέδωσε. Παρόλα αυτά, επιχείρησε να ενισχύσει τις οικονομικές και διπλωματικές της σχέσεις με τους Άραβες και με τον Ευρω-Αραβικό Διάλογο συνέβαλε στην ενίσχυση των σχέσεων τους. Δυστυχώς όμως με την εμφάνιση της τρομοκρατίας, του θρησκευτικού φανατισμού και την ανάδειξη ισχύος μέσω της πυρηνικής ενέργειας, οι λεγόμενες ασύμμετρες απειλές στέκονται εμπόδιο στις σχέσεις Ευρώπης και Αραβικού κόσμου. Ίσως να έχει να κάνει με την τάση ιδεολογικής ηγεμονίας ή με κάποιον άλλο παράγοντα που σαφώς οι συνέπειες επηρεάζουν πρωτίστως τον Αραβικό κόσμο αλλά και την Ευρώπη.