Από την απομόνωση στη συνεργασία στην εκπαίδευση: μορφές συνεργασίας στις σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης

Abstract

Ο στόχος της μελέτης αυτής ήταν η διερεύνηση της σχολικής κουλτούρας που στο ένα άκρο του συνεχούς είναι η κουλτούρα της απομόνωσης και στο άλλο άκρο η κουλτούρα της συνεργασίας. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πολλές δεκαετίες ήταν εμπεδωμένη η κουλτούρα της απομόνωσης των εκπαιδευτικών, με ελάχιστους μηχανισμούς επαγγελματικής κοινωνικοποίησης στο πλαίσιο του σχεδιασμού και της εφαρμογής της διδασκαλίας. Η παρούσα εργασία διερευνά σε πρώτο επίπεδο τις απόψεις των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναφορικά με μια σειρά από παραμέτρους της συνεργασίας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο εκτιμάται, μέσω των δηλώσεων των εκπαιδευτικών, η διευθυντική συμπεριφορά ανάμεσα στους/στις διευθυντές/ριες σχολείων και των εκπαιδευτικών. Αρχικά αναφερόμαστε στο εκπαιδευτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εξελίσσεται η συνεργασία της σχολικής ηγεσίας. Κατόπιν γίνεται μια προσπάθεια να κατανοηθεί η έννοια της συνεργασίας από την άποψη της λεγόμενης σχολικής ηγεσίας του συστήματος. Η έρευνα έγινε με γραπτό ερωτηματολόγιο το οποίο περιλάμβανε δύο βασικούς ερευνητικούς άξονες. Ο πρώτος ερευνητικός άξονας σχετίζεται με τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για την έννοια της συνεργασίας στις σχολικές μονάδες. Ο δεύτερος άξονας αναφέρεται στη συμπεριφορά των διευθυντών/ριών σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας. Δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 175 εκπαιδευτικοί της Α΄/θμιας από το Βόρειο συγκρότημα του Νομού Δωδεκανήσου. Το βασικό ερευνητικό ερώτημα σχετίζεται με τη σημασία της σχολικής ηγεσίας στη σχολική συνεργασία. Επιμέρους βασικά ερευνητικά ευρήματα είναι η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών για την έννοια της συνεργασίας στις σχολικές μονάδες και η εκτίμηση της διευθυντικής συμπεριφοράς σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς αναφορικά με τη συνεργασία.