Άνθρωπος & φύση στη νεοελληνική ποίηση: η περίπτωση της Επτανησιακής σχολής

Abstract

Στόχος της διπλωματικής μου εργασίας είναι να ερευνήσω τον τρόπο με τον οποίο η φύση της Επτανησιακής Σχολής πραγματεύεται την έννοια του φυσικού περιβάλλοντος.Γι' αυτό και επέλεξα να αναλύσω ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού,του κυριότερου εκπροσώπου της Επτανησιακής Σχολής, όπου η φύση στα έργα του αποτελεί βασική θεματική. Στόχος της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης στους μαθητές. Αν αξιοποιήσουμε τα εργαλεία της ποίησης και της λογοτεχνίας (εκμεταλλευόμενος την διαθεματικότητα της Π.Ε) και με σωστή αξιοποίηση της αφήγησης συγκεκριμένων έργων,μπορούμε να πετύχουμε την καλλιέργεια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στους μαθητές με βαθύτερο στόχο την αειφορία και την βιώσιμη ανάπτυξη. Γενικότερα η φύση δίνει στους ήρωες των λογοτεχνικών κειμένων ένα βαθύτερο κίνητρο για ελευθερία.Επίσης η φύση εμφανίζεται στα λογοτεχνικά κείμενα με διττό (θετικό και αρνητικό) ρόλο.Προτίμησα επίσης τα ποιήματα από την απλή πεζογραφία καθώς με τα ποιήματα έλκεται περισσότερο ο αναγνώστης. Τα ποιήματα του Δ.Σολωμού που ανέλυσα είναι οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι,ο Πόρφυρας,η Φαρμακωμένη και ο Κρητικός.Αποδεικνύεται ότι με την κατάλληλη αξιοποίηση της αφήγησης τον κειμένων,μπορούμε να πετύχουμε την καλλιέργεια του τομέα της Π.Ε.