Κριτικές αναθεωρήσεις του χώρου: τοπολογίες και βιοπολιτική

Abstract

Έχουμε διδαχθεί και αποδεχθεί σαν ανθρώπινο είδος το τετραδιάστατο της φυσικής πραγματικότητας γύρω μας και ότι όλα συνδέονται με γραμμικά μοντέλα συσχέτισης αιτίου και αιτιατού. Έχουμε πεισθεί και καθορίσει τη συμπεριφορά και την ταυτότητά μας ως ανθρώπινα όντα, πάνω σε μια ντετερμινιστική φόρμα χωρικής αναφοράς, απλουστευμένα διαιρετή σε ζεύγη, ολιγοδιάστατη και άκρως εκπτωτική σε δυναμικές. Αποκομμένοι από την πραγματική φύση του χώρου ως εξωτερικό περιβάλλον, αλλά και ως ενσυναίσθηση του σωματικού μας πεδίου ακυρώνουμε αισθήσεις, αντανακλαστικά, διαισθήσεις, αντιδράσεις, εν τέλει τις συνολικές δυνατότητες της ίδιας μας της ύπαρξης. Προσφερόμαστε ως διαχειρίσιμη λεία σε παιχνίδια και τακτικές μαζικού ελέγχου πληθυσμών και σωματοποιημένων παρακολουθήσεων, καταγραφών και καταναγκασμών, βορά στον υπερκαταναλωτικό χαρακτήρα ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Κι αυτό ως γεγονός δομημένο και εκτελεσμένο συστημικά μέσω μοντέλων ασφαλειοποίησης και στρατιωτικοποιημένης επιτήρησης, από ένα συγκεντρωτικό μοντέλο υπερεθνικών εταιρειών πάνω στο ανθρώπινο σώμα ως υπαρξιακό σύνολο, όπως το αντιλαμβανόταν ο Φουκώ. Ανθρώπινα σώματα που συνθέτουν ιδιαίτερους μετέωρους τόπους - σύγχρονους ή άχρονους - εφήμερες οάσεις του διαφορετικού, ετεροτοπίες του ανήκειν και του είναι. Αυτή τη διαδρομή αμφισβήτησης και μελέτης θα ακολουθήσουμε. Από το πρίσμα του πολυδιάστατου χωροχρονικού σύμπαντος στον διαενεργειακό ανθρώπινο οργανισμό. Από την Ετερότητα ως φυσική αρχή στην Ετερότητα της Φιλοσοφίας και της Κοινωνιολογίας που κυμαίνεται πάντα μεταξύ Δυστοπικών και Ουτοπικών σεναρίων. Από το Χώρο στο Σώμα και τις ετεροτοπικές (ή ατοπικές) διαστάσεις της βιοπολιτικής.