Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Abstract

Η εργασία πραγματεύεται το ρόλο που διαδραμάτισε το ΝΑΤΟ στις σχέσεις μεταξύ δύο μελών του, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Μέσω της αναφοράς μιας σειράς ιστορικών γεγονότων και εμπειρικών δεδομένων, καταδεικνύεται πως το ΝΑΤΟ, μέσα από την προσπάθεια που έγινε για να διατηρηθεί σταθερή η συνοχή και η επιχειρησιακή ικανότητα της νοτιοανατολικής του πτέρυγας, συνέβαλε, στο να μην εξελιχθεί η αντιπαλότητα των δύο συμμάχων σε πολεμική σύγκρουση, χωρίς ωστόσο μέσα από αυτή τη διαδικασία να γεφυρώνονται οι διαφορές ή να βελτιώνονται οι σχέσεις τους. Το ΝΑΤΟ, πιστό στο Δόγμα Λουνς, αποφεύγει να πάρει θέση σε διενέξεις μεταξύ των δύο συμμάχων όσο αυτές δεν φαίνεται να απειλούν την κατάσταση "μη πολέμου" στην περιοχή, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα να διατηρεί τις σχέσεις του με τις δύο χώρες σε ένα επίπεδο που να εξασφαλίζει τη συνεργασία που είναι απαραίτητη για την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του.