Απόψεις των εκπαιδευτικών για τη χρήση επαυξητικής & εναλλακτικής επικοινωνίας και υποστηρικτικής τεχνολογίας σε παιδιά με προβλήματα όρασης

Abstract

Η παρούσα εργασία ερευνά τις απόψεις των εκπαιδευτικών που εργάζονται στον τομέα της ειδικής αγωγής σχετικά με τη χρήση και τη σημασία των μεθόδων Εναλλακτικής και Επαυξητικής Επικοινωνίας (Ε.Ε.Ε.) (Alternative and Augmentative Communication), αλλά και των μέσων Υποστηρικτικής Τεχνολογίας (Υ.Τ.) (Assistive Technology) σε παιδιά με προβλήματα όρασης. Πιο συγκεκριμένα ελέγχει αν οι ίδιοι γνωρίζουν επαρκώς αυτές τις μεθόδους, αν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους είχαν τη δυνατότητα να διδαχθούν αντίστοιχα μαθήματα και αν έχουν τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιήσουν στο χώρο εργασίας τους. Η βιβλιογραφική ανασκόπηση των άρθρων που επιλέχθηκαν εστιάζει ως προς τη θεματολογία, σε εκπαιδευτικούς που εργάζονται και στις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης στο πλαίσιο της ειδικής αγωγής και οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους καθώς και την αντίστοιχη υποστηρικτική τεχνολογία. Για την επίτευξη του στόχου της έρευνας έγινε επίσης κατά την βιβλιογραφική ανασκόπηση, ανάλυση και κωδικοποίηση επιλεγμένων αντιπροσωπευτικών ερευνών. Η ερευνά πραγματοποιήθηκε με δύο διαφορετικές ερευνητικές μεθόδους (ποιοτική και ποσοτική ερευνητική μέθοδος). Αρχικά, διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο ηλεκτρονικά σε δείγμα 168 εκπαιδευτικών ειδικής και μη ειδικής αγωγής σε πανελλαδικό επίπεδο. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε στοχευμένη ποιοτική έρευνα (Τυποποιημένη ανοικτού τύπου συνέντευξη) σε ομάδα εστίασης (focus group study) με βολική δειγματοληψία εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής 7 ατόμων με εκπαιδευτική εμπειρία σε μαθητές με προβλήματα όρασης προερχόμενοι από διαφορετικού τύπου σχολεία Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. και Ε.Ν.Ε.Ε.ΓΥ.-Λ. Τέλος με τη μέθοδο της μεθοδολογικής τριγωνοποίησης (triangulation) έγινε αντιπαραβολή των ερευνητικών αποτελεσμάτων που αντλήθηκαν από τις δυο μεθόδους. Η επεξεργασία των ερευνητικών δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πακέτο SPSS και τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας έδειξαν πως οι εκπαιδευτικοί ειδικής γνώριζαν αυτές τις μεθόδους και υποστήριξαν πως η χρήση τους ευνοεί τους μαθητές τους και βελτιώνει τη ζωή τους. Ανέφεραν, ωστόσο, πως δεν παρέχεται στους χώρους εργασίας τους οι κατάλληλες τεχνολογικές υποδομές ώστε να κάνουν χρήση και να τις συμπεριλάβουν κατά το διδακτικό σχεδιασμό στους μαθητές τους και πως στα πλαίσια αυτής της διδασκαλίας θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών, του ειδικού επιστημονικού (Ε.Ε.Π) και ειδικού βοηθητικού προσωπικού (Ε.Β.Π.) ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.