H περιβαλλοντική επικοινωνία ως μέσο διαχείρισης κρίσεων σε περιπτώσεις κατασπατάλησης φυσικών πόρων και καταστροφών

Abstract

Η επικοινωνία με όλες της τις μορφές μπορεί να δημιουργήσει ένα κόσμο ευαισθητοποίησης για το περιβάλλον, δικτύωσης για το περιβάλλον και επίσης συντονισμού των δράσεων (μια μορφή triage κατά τη διαδικασία επέμβασης) για την διάσωσή του. Ο κόσμος της επικοινωνίας αρχίζει και διαχέει στη ζώνη των κοινωνικών μηνυμάτων, μηνύματα των μη κυβερνητικών οργανώσεων για το περιβάλλον. Διαχέει μηνύματα της πολιτείας, οδηγίες ευρωπαϊκές, καλέσματα της αυτοδιοίκησης και ειδήσεις διεθνείς ή τοπικές, συναφείς με το περιβάλλον. Το περιβάλλον, όπως και να ’χει, είναι μέσα στις θεματικές ενότητες των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Είναι στο πλαίσιο αυτό στο οποίο οι επιστημονικές ανακαλύψεις και οι τεχνολογικές εφαρμογές χρεώνονται, στη συνείδηση του κοινού, με συγκεκριμένες επιπτώσεις για αυτό και για τη σχέση του πολιτισμού μαζί του. Ο κόσμος της επικοινωνίας είναι και ο κόσμος της διαχείρισης του πολιτικού κόστους για την προσαρμογή μας για το περιβάλλον. Το οικονομικό κόστος της μετάβασης από το μοντέλο της «οικονομικής ανάπτυξης» στο μοντέλο της «βιώσιμης ανάπτυξης» και της προστασίας του περιβάλλοντος, απαιτεί μια ειδική προσέγγιση από τους ανθρώπους της επικοινωνίας και τα μέσα της. Οι ελλείψεις στην επικοινωνία έχουν μεγάλες επιπτώσεις στα θέματα της περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η δημοσιότητα και η μεταφορά των μηνυμάτων στο ευρύ κοινό, έχει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των ζητημάτων του περιβάλλοντος και όχι μόνο η επιστημονική παρακολούθηση των περιβαλλοντικών δεδομένων που απευθύνεται σε ένα ειδικό κοινό. Η ενασχόληση μας με την Περιβαλλοντική Επικοινωνία επιδέχεται διεπιστημονική προσέγγιση αφού εμπλέκονται αρκετές μορφές της, διαφορετικές τόσο σε μορφή, όσο και σε τρόπο λειτουργίας και έκφρασης. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για συνεργασία καθώς δίνει τη δυνατότητα στα μέλη της ομάδας να αναλάβουν πολλαπλούς ρόλους. Δίνει την αίσθηση της ατομικής και συλλογικής ευθύνης, αναπτύσσει στα μέλη της ομάδας θετική αλληλεξάρτηση και αλληλεγγύη που είναι αποτέλεσμα των κοινών στόχων, του καταμερισμού του έργου του επιμερισμού του υλικού και της αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων. Επίσης, η δυνατότητα για αμεσότερη και περισσότερο ουσιαστική επικοινωνία, καθώς και η ισότητα ευκαιριών στα μέλη της κάθε ομάδας, τόσο από την πλευρά των δεκτών όσο και των μεταδιδόντων δημιουργεί στερεή βάση για ατομική αξιολόγηση και αυτοβελτίωσή τους. Ο σκοπός είναι να αντιληφθούμε την αναγκαιότητα της μάθησης αυτού του τόσο σημαντικού εργαλείου σωστά ώστε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος και στο παρόν και στο μέλλον λειτουργώντας το ως μέσο διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων και πρόληψης. Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι φυσικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι και ως εκ τούτου είναι αναγκαία η αλλαγή τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς με την αίσθηση του κατεπείγοντος. Αφορά όλους τους τρόπους που εμπλέκει ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές και φυσικές διαδικασίες. Επιπλέον, να αντιληφθούμε τους περιορισμούς και τα αδιέξοδα που δημιουργεί η χρήση των φυσικών πόρων, όταν γίνεται σε ένα συγκεκριμένο χώρο, ώστε να αποκτήσουν στάση σωστής διαχείρισης του πλούτου του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων. Σκοπός της εργασίας είναι η αποτελεσματική διαχείριση της κάθε μορφής επικοινωνίας ως μέσο και εργαλείο για την αντιμετώπιση κρίσεων σε περιπτώσεις κατασπατάλησης φυσικών πόρων και καταστροφών. Η καλή γνώση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η αποτελεσματική χρήση τους μπορεί να αποδειχθεί ισχυρή δύναμη για την επίλυση και κυρίως για την πρόληψη ζητημάτων σχετικών με περιβαλλοντικές καταστροφές.