Δομικά μοντέλα εξισώσεων: θεωρία και εφαρμογές

Abstract

Τα δομικά μοντέλα εξισώσεων(SEM) θεωρείται μία επέκταση της παλινδρόμησης και της παραγοντικής ανάλυσης, η οποία ταυτόχρονα εξετάζει τις σχέσεις μιας ή περισσοτέρων εξαρτημένων μεταβλητών μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανεξάρτητων μεταβλητών.Ως παραγοντική ανάλυση εννοούμε τη μέθοδο για την διερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα σε σύνολα από παρατηρήσιμες και λανθάνουσες μεταβλητές. Η παραγοντική ανάλυση εξετάζει τη συνδιακύμανση ανάμεσα στις παρατηρήσιμες μεταβλητές με σκοπό να συλλέξει πληροφορίες για τις υποκείμενες λανθάνουσες μεταβλητές. Ουσιαστικά, τα δομικά μοντέλα εξισώσεων είναι μία στατιστική μεθοδολογία που χρησιμοποιείται ευρέως. Στο θεωρητικό μέρος συμπεριλήφθηκαν όλοι οι σκοποί αλλά και οι βασικοί όροι των δομικών μοντέλων εξισώσεων. Καθώς τα συστήματα δομικών εξισώσεων (SEM) είναι μία στατιστική μέθοδος που υιοθετεί μία επικυρωτική μέθοδο στηνπολυμεταβλητή ανάλυση ενός μοντέλου,που αφορά κάποιες παρατηρήσεις ή μετρήσεις, γίνεται μία αναφορά και στις πολυμεταβλητές μεθόδους. Επίσης γίνεται μία αναφορά στα γενικευμένα γραμμικά αλλά και στα ιεραρχικά μοντέλα. Τέλος, γίνεται αναφορά στα στατιστικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την ανάλυση τους. Στο πρακτικό μέρος τώρα της εργασίας χρησιμοποιούνται πραγματικά δεδομένα από μετρήσεις συστατικών για κάποιες ποικιλίες κρασιών. Για την εφαρμογή χρησιμοποιηθήκε το στατιστικό πρόγραμμα IBMSPSSStatistics 20 και το πρόγραμμα ανάλυσης των SEM, LISREL.