Critical financial issues in the environmental framework

Abstract

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπιστεί παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να υιοθετούνται μέτρα, τα οποία αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού του φαινόμενου. Ήδη οι βιομηχανίες έχουν κληθεί να λειτουργούν με τις οδηγίες/μέτρα που καθορίζονται από το Πρωτόκολλο του Κιότο προκειμένου να συμβάλουν στην εν λόγω προσπάθεια. Η ναυτιλία πιο συγκεκριμένα, η οποία συμβάλει στη μεταφορά του 80% των εμπορεύσιμων αγαθών εκπέμποντας για το 2007 το 2,7% των αέριων ρύπων, οι οποίοι αναμένεται να αυξηθούν κατά 119% έως και 204% μέχρι το 2050, καλείται να λάβει και αυτή δραστικά μέτρα έτσι ώστε να περιορίσει την αρνητική της συμβολή στην κλιματική αλλαγή. Για αυτό τον λόγο, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο το οποίο ρυθμίζει την λειτουργία των ναυτιλιακών επιχειρήσεων υπό το πρίσμα της φιλικής προς το περιβάλλον δραστηριότητας. Αναλυτικότερα, έχει δημιουργήσει ένα σύνολο μέτρων και συγκεκριμένα ένα συνδυασμό λειτουργικών, τεχνολογικών και οικονομικών μέτρων τα οποία αποσκοπούν στην επίτευξη του στόχου αυτού. Στα λειτουργικά μέτρα που προτείνονται, συγκαταλέγεται η μείωση της ταχύτητας πλεύσης, στα τεχνολογικά προτείνεται η υιοθέτηση πράσινων τεχνολογιών, ενώ στα οικονομικά μέτρα εμπεριέχεται η συμμετοχή της ναυτιλίας στο σύστημα εμπορίας ρύπων, η επιβολή φόρων στα καύσιμα και η δημιουργία του διεθνούς ταμείου αποζημίωσης. Στο πλαίσιο της παρούσας έρευνας, πραγματοποιείται ανάλυση των μέτρων που βασίζονται στην αγορά και της αναμενόμενης επιρροής που θα υπάρξει από την υιοθέτηση αυτών των μέτρων τόσο απέναντι στο περιβάλλον όσο και στην χρηματοοικονομική θέση των ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Τα κυριότερα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι πως η επιβολή ενός φόρου στα καύσιμα θα μπορούσε να δώσει κίνητρο στους πλοιοκτήτες να μειώσουν την ταχύτητα πλεύσης και κατά συνέπεια τις εκπομπές CO2. Ακόμα, τα αποτελέσματα από την επιβολή ενός ανοιχτού Συστήματος Εμπορίας Ρύπων είναι διαφορετικά σε σχέση με τα αποτελέσματα από την επιβολή ενός κλειστού Συστήματος Εμπορίας Ρύπων, με το ανοιχτό Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών να είναι προτιμότερο να επιβληθεί λόγω του μη δεσμευτικού στόχου μείωσης των εκπομπών και του γεγονότος ότι η διεθνής ναυτιλία δεν αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, η επιβολή ενός ανοιχτού Συστήματος Εμπορίας Ρύπων δεν θα οδηγήσει απαραίτητα σε σταθερές εκπομπές.